Urodził się w 1240 roku we włoskim Urbino, w bogatej rodzinie kupieckiej. Mając zaledwie 12 lat, musiał zająć się kupiectwem. Jednak od najmłodszych lat przejawiał większe zainteresowanie do modlitwy i postów niż do handlu. Wkrótce jednak mając około 15 lat przywdział habit III Zakonu św. Franciszka w kościele Matki Bożej Anielskiej w Urbino i odtąd żył bardzo skromnie jako wierny naśladowca Biedaczyny z Asyżu. Duchową głębię duszy wyrażał w przedłużonych ekstazach w katedrze. Pomagał potrzebującym, pełnił dzieła miłosierdzia. Był bardzo lubiany, cieszył się powszechnym uznaniem i szacunkiem. Kiedy uznał, że ludzie okazują mu zbyt wiele zainteresowania, z pokory postanowił udawać człowieka niespełna rozumu. Rozdał na rzecz ubogich cały swój majątek. W 1300 r. udał się do Rzymu, by zyskać odpust Roku Świętego ogłoszonego przez papieża Bonifacego VIII. Zdawało mu się, że w Rzymie nikt go nie rozpozna, ale stało się inaczej. Wołali na niego "Święty z Urbino". Powróciwszy do Urbino, poważnie zaniemógł. Usiłował naśladować św. Franciszka także w cierpieniu. Na łożu śmierci polecając się Opatrzności Bożej, silnym głosem powiedział: „A teraz idźmy z ufnością”. Zapytano go: „Dokąd chcesz iść?” „Do raju!” - rzekł, po czym wyzionął ducha. Zmarł 1 czerwca w 1304 roku w Urbino i został pochowany w tamtejszym klasztorze franciszkańskim. Po śmierci Bóg jeszcze bardziej roszerzył sławę męża Bożego poprzez wiele cudów i łask, które zostały wyproszone przez jego wstawiennictwo. W 1918 roku został beatyfikowany przez papieża Benedykta XV.