Strona główna
                                       
KALENDARZ

13 czerwca - Św. Antoni Padewski - cudotwórca

Urodził się w Lizbonie w 1195 roku. Ferdynand do 1210 roku uczęszczał do szkoły przykatedralnej, był nadzwyczaj religijnym chłopcem i żywił głębokie nabożeństwo do Matki Bożej. Pewnego dnia modlił się w katedrze Wniebowzięcia NMP, lampka płonąca przed ołtarzem nagle zgasła i wnętrze świątyni pogrążyło się w mroku. Domyślając się, że chodzi o podstęp szatana, nakreślił palcem na marmurze znak krzyża, a płomień natychmiast zapłonął z powrotem. Mając 20 lat wstąpił do zakonu Kanoników Regularnych św. Augustyna. Studiował dzieła klasyków łacińskich i święte księgi. W 1219 otrzymał święcenia kapłańskie. Kiedy był świadkiem pogrzebu pięciu franciszkanów zamordowanych przez mahometan w Maroko postanowił poznać duchowość św. Franciszka z Asyżu i za wiedzą swoich przełożonych, przeniósł się do franciszkanów, przyjmując ich habit i zmieniając swoje chrzestne imię na Antoni. Pragnął pójść w ślady męczenników i dlatego udał się z posługą misyjną do Maroka, jednakże tam ciężko zachorował i musiał wracać do kraju. Statek gnany burzą morską zawinął na Sycylię i stamtąd pojechał na kapitułę generalną zakonu do Asyżu w 1221 r., gdzie spotkał się ze św. Franciszkiem. Tam zachowywał się tak niepozornie, iż nie przydzielono mu żadnej funkcji podczas obrad, ale jak dowiedziano się, iż jest kapłanem, został wysłany do pustelni w Montepaolo nieopodal Forli, gdzie miał sprawować Mszę Świętą dla przebywających tam braci. Antoni odznaczył się tam wprost niewiarygodną pokorą, która miała wydać stokrotne i niespodziewane owoce. Mieszkał też w jaskini, gdzie odbył prawdziwą szkołę życia wewnętrznego i mistycznego. Wiosną 1222 roku postawiono go przed faktem dokonanym, iż ma przemawiać do licznego tłumu zgromadzonego w katedrze. Za sprawą tego jednego kazania Święty awansował z pustelniczego sługi na katedrę uniwersytecką w Bolonii, a święty Franciszek zaczął nazywać go swoim „biskupem”. Pisał on wtedy: „Do Brata Antoniego, mojego biskupa. Pozdrawia cię brat Franciszek. Uważam, że powinieneś wykładać świętą teologię naszym braciom. Jak jest to jednak napisane w regule, czuwaj nad tym, aby Duch i modlitwa nie zgasły w ich sercach. Z Bogiem!”. Po dwóch latach rozpoczął posługę wędrownego kaznodziei. Kazania jego gromadziły takie tłumy, iż ludzie nie mieścili się w kościołach, a Święty musiał przemawiać na otwartej przestrzeni. Jego płomienne słowo docierało do dusz mimo wszelkich przeciwności – kruszyło grzeszne przywiązania, pokonywało nawet niesprzyjającą pogodę. Otóż pewnego razu podczas kazania na wielkim placu, zaczął padać rzęsisty deszcz i gdy lud już miał się rozpierzchnąć dla schronienia się przed deszczem, Antoni zawołał: „Stójcie, kropla was jedna nie zmoczy” – i rzeczywiście, okazało się później, iż miejsce, gdzie stał zgromadzony lud było całkowicie suche. Również skutecznie zwalczał lichwę. Zmarł 13 VI 1231 roku w opinii świętości w klasztorze klarysek w Arcella k. Padwy. Pozostawił po sobie zbiór kazań na niedziele i uroczystości świętych. Już 30 maja 1232 roku papież Grzegorz IX kanonizował Antoniego. Papież Pius XII ogłosił go w roku 1946 doktorem Kościoła.

wstecz
Copyright © 2014-2025 WiT