Urodził się ok. 1208 r. w Parmie w szlacheckiej rodzinie. Początkowo był wychowywany przez stryja, kapelana hospicjum św. Łazarza w Parmie. Po ukończeniu studiów filozoficznych został wykładowcą logiki w szkole katedralnej. W roku 1233 r. wstąpił do zakonu franciszkanów i został skierowany na dalsze studia do Francji. W Paryżu przyjął święcenia kapłańskie i rozpoczął działalność apostolską i akademicką, nauczając teologii w Bolonii, Neapolu i w Paryżu. Podczas kapituły generalnej w Lyonie w 1247 r. został wybrany ministrem generalnym zakonu. Po wyborze rozpoczął wizytacje prowincji w różnych państwach. Podróżował pieszo po Europie dając przykład wielkiej pokory, zachęcał do życia ubogiego, oddanego modlitwie i służbie najbardziej potrzebującym. Z wielką rozwagą łagodził spory. W latach 1250-1251 był legatem papieża Innocentego IV do Konstantynopola, gdzie jako tzw. "Anioł pokoju" prowadził negocjacje z patriarchą Emanuelem II w sprawie zjednoczenia Kościoła, jednak misja nie przyniosła rezultatu. Jako generał uzyskał liczne przywileje dla zakonu, m.in. ustanowienie w każdej prowincji ekonoma zarządzającego funduszami i dobrami zakonu, uznanie kościołów zakonu za "konwentualne", czyli należące do klasztoru z prawami sprawowania sakramentów i mszy św., głoszenia w nich kazań i używania dzwonów oraz umożliwienia dostępu do nich dla wiernych, przechowywanie na stałe w kościołach Najświętszego Sakramentu, prawo nabywania przez zakon ruchomości i sprzedaży nieruchomości (oprócz kościoła). Urząd generała zakonu pełnił w latach rozdziału wewnątrz zakonu na dwa nurty: tzw. wspólnota - dążąca do wprowadzania zmian dostosowanych do ducha zmieniających się czasów i spirytuałowie, którzy sprzeciwiali się złagodzeniu pierwotnej reguły zakonu. Jego sympatia z niektórymi poglądami Joachima z Fiore, którego zwolennikami byli spirytuałowie, doprowadziła do rezygnacji z urzędu generała na kapitule w 1257 roku, gdzie został zastąpiony przez św. Bonawenturę. Przez następnych trzydzieści lat Jan prowadził żywot pustelnika w Greccio, oddając się głównie modlitwie i kontemplacji. Zgodził się jeszcze podjąć misję Stolicy Apostolskiej nawiązania kontaktów z Kościołem wschodnim w Grecji. Wkrótce po wyruszeniu w podróż zmarł w Camerino, 19 marca 1289 roku. Beatyfikował go papież Pius I w 1777 roku.