Urodziła się 29 października 1784 r. w Lovere k. Bresci, we Włoszech. Na chrzcie otrzymała imię Katarzyna. Już jako dziecko promieniowała pobożnością, dobrocią i serdecznym współczuciem dla wszelkiej ludzkiej nędzy. Jako najstarsza w rodzeństwie, spośród 3 sióstr i 3 braci, zajmowała się gospodarką domową. Mając niespełna 30 lat przyjęła na siebie cały ciężar utrzymania domu i rodzeństwa, gdyż rodzice wcześnie zmarli. Należała do III Zakonu św. Franciszka z Asyżu. Po roku 1814 z powodu wojny z Austrią nastała nędza, głód i epidemie. Katarzyna chętnie dzieliła się z potrzebującymi czym tylko mogła. Umiała również zdobyć się na słowa ufności i nadziei w Bogu. Miejscowy proboszcz, Rustycjan Barboglio, który zafundował szpital dla chorych i opuszczonych, z pobożnych dziewcząt zaczął tworzyć nową rodzinę zakonną. Do współpracy zaprosił również Katarzynę. Oddała ona ojcowiznę rodzeństwu i wstąpiła do tworzącego się zgromadzenia. Złożyła śluby, przyjmując imię Wincenta ku czci św. Wincentego a Paulo. Przełożoną dzieła od kilku lat była św. Bartłomieja Capitanio, z którą ostatecznie założyła Zgromadzenie Sióstr Maryi Dziewicy, zwane Córkami Miłości. Oprócz szpitala siostry prowadziły także "oratorium" dla ubogich dziewcząt, wkrótce powstała także szkoła. Wincenta z całym zapałem pomagała współzałożycielce w tej pięknej pracy. W dniu 26 lipca 1833 roku, w wieku 26 lat zmarła Capitanio. Po jej śmierci Wincenta musiała sama kontynuować rozpoczęte dzieło i przeciwstawiać się wielu trudnościom. Została wybrana przełożoną młodej rodziny zakonnej. Najpierw postarała się o ułożenie reguł i regulaminów, które zatwierdzono w stosunkowo krótkim czasie w Rzymie, bo już w 1839 roku oraz we Wiedniu w 1841 roku, ponieważ Lombardia należała wówczas do Austrii. Otworzyła 23 nowe placówki, w tym 12 szpitali, dwa sierocińce i jeden ośrodek dla nawróconych ze złej drogi dziewcząt. Przyjęła do zgromadzenia 243 siostry. Zasłynęła z powiedzenia: "Kto nie zna krzyża, nie zna niczego. Kto zna krzyż, zna wszystko". Zmarła 28 czerwca 1847 roku mając 62 lata w opinii świętości. Papież Pius XII kanonizował ją 18 maja 1950 r. razem z Bartłomieją Capitanio. Ciała obu Świętych spoczywają w kościele sióstr miłosierdzia w Lovero tuż przed prezbiterium, w kryształowych trumnach. Leżą zwrócone do siebie głowami.