Urodziła się w 8 września 1815 roku w La Pierraz, koło Fryburga w Szwajcarii. Była drugim spośród sześciorga dzieci w ubogiej, wiejskiej rodzinie. Po ukończeniu trzech klas szkoły podstawowej odbyła kurs zawodowy szwaczki, co pozwoliło jej już w 15. roku życia trochę zarabiać. Pracowała w domu, naprawiając ubytki w garderobie i przerabiając ubrania, co wówczas było zasadą. Tęskniła jednak za czymś doskonałym, za pracą społeczną, za Bogiem. Mając 20 lat, gromadziła w niedzielne popołudnia sąsiadów i uczyła ich katechizmu. Odwiedzała chorych, samotnych, trwała cierpliwie i pełna miłości przy umierających. Mimo braku wykształcenia uchodziła za osobę inteligentną. W swojej parafii była katechetką, szczególnie lubiły ją dzieci. Umiała szybko wyrobić jasny obraz zawiłej często sytuacji i trafnie ocenić charakter ludzi. Gdy miała 39 lat, wykryto u niej raka jelita. Przeszła operację, która nie zatrzymała rozwoju choroby. Modliła się do Boga za pośrednictwem Maryi. Została uzdrowiona 8 grudnia 1854 roku, w dniu ogłoszenia NMP Niepokalanym Poczęciem przez papieża Piusa IX. 22 lutego 1860 roku wstąpiła do III Zakonu św. Franciszka z Asyżu. Prowadziła niezwykle intensywne życie wewnętrzne. Czerpała siły z modlitwy i Mszy św. Miała dar przewidywania przyszłości, przeżywała ekstazy mistyczne. Od 1860 roku Chrystus pozwolił jej uczestniczyć w Jego cierpieniach. Została obdarzona stygmatami. Próbowała ukrywać te dowody Bożej miłości, co jej nie zawsze się udawało. Mieszkańcy w La Pierraz i w Siviriez uważali ją jeszcze za życia za świętą. W ostatnich latach życia bardzo cierpiała, znosząc swój los ze spokojem, pogodą ducha i ogromną ufnością w Boże zrządzenia. Jeszcze za życia uważano ją za świętą. Zmarła 27 czerwca 1879 roku w święto Najświętszego Serca Pana Jezusa. Takie było jej życzenie, którego Bóg wysłuchał. Beatyfikował ją 19 października 1995 r. papież Jan Paweł II, a kanonizował papież Franciszek 13 października 2019 roku.