Urodził się we włoskiej rodzinie szlacheckiej w Spello, w 1194 roku. Po ukończeniu studiów przyjął święcenia kapłańskie. Po śmierci matki w 1223 roku i po otrzymaniu zgody swojego biskupa przystąpił do Zakonu Franciszkańskiego i był jednym z wczesnych towarzyszy św. Franciszka. Był także jednym z pierwszych kapłanów w nowo tworzącym sie Zakonie. św Franciszek z Asyżu osobiście wręczył mu habit franciszkański oraz odebrał od niego wieczyste śluby zakonne. Andrzej towarzyszył św. Franciszkowi z Asyżu w ostatnich godzinach życia, był przy jego śmierci 3 października 1226 roku. Brał udział w uroczystej kanonizacji św Franciszka, której 16 lipca 1228 roku w Asyżu dokonał papież Grzegorz IX. 25 maja 1230 roku był świadkiem przenosin ciała św Franciszka z kościoła św. Jerzego do nowo zbudowanej Bazyliki w Asyżu. Był głównym kaznodzieją zakonu, co było urzędem wyjątkowym i zaszczytnym, zarezerwowanym wyłącznie dla wybitnych mówców i teologów. Gdy Andrzej został wezwany do Hiszpanii, gdzie trwała przedłużająca się susza powiedział mieszkańcom, że była to kara za ich grzechy i ostrzegał ich mocno, aby pokutować. Wszyscy byli tak poruszeni, że rozpłakali się. Potem prosili Boga, aby odeprzeć kary, i od razu nastał deszcz, który przywrócił wszystko do życia. Otrzymał przydomek "Świętego od wody". Również w innych miejscach Bóg wspierał jego słowa niezwykłymi cudami; Nawet przywracał martwe osoby do życia. Chcąc uniknąć rozgłosu z powodu dokonanych znaków Bożych za zgodą swoich przełożonych z pokorą wyjechał na odosobniony klasztor Carceri, gdzie poświęcił się cichej modlitwie i ciężkiemu umartwieniu. Jego mistrzem duchowym był wtedy bł. Idzi, jeden z dwunastu pierwszych towarzyszy św Franciszka. Pewnego dnia odwiedził go w grocie Chrystus w postaci pięknego chłopca. Ale właśnie wtedy mały dzwonek zadzwonił. Po pierwszym sygnale dzwonka opuścił grotę. Kiedy wrócił, Jezus powiedział mu: „Dobrze, że byłeś posłuszny. Wnet wezwę cię do siebie”. Była to zapowiedź bliskiej śmierci. Pod koniec życia był kapelanem klarysek w Vallegloria, o podjęcie tego obowiązku prosiła go osobiście św Klara z Asyżu. Zmarł 3 czerwca 1254 roku. Papież Klemens XII zatwierdził jego kult 25 lipca 1738 roku.