Urodził się ok. 1232 r. w Palma na Majorce w rodzinie szlacheckiej pochodzącej z Katalonii. Młodość spędził na dworze królewskim Jakuba I Aragońskiego oraz jego następcy Jakuba II. W 1257 r. ożenił się z Blanką Picany, z którą miał dwie córki. Piastował urząd zarządcy majątku króla prowadząc dosyć rozwiązłe życie. Rozszerzając piękno języka katalońskiego tworzył poezję. W 30. roku życia kilkakrotnie objawił mu się ukrzyżowany Jezus. Pod wpływem objawień doznał głębokiego nawrócenia i postanowił poświęcić swoje życie dla szerzenia wiary chrześcijańskiej na terenach, na których jeszcze jej nie poznano. W tym okresie zerwał całkowicie z poezją dworską sam siebie krytykując. Pragnął wstąpić do zakonu, jednak ze względu na zawarte małżeństwo, nie mógł wejść w szeregi duchownych, co skłoniło go do wyboru III Zakonu św. Franciszka. Po śmierci żony ponownie stanął przed dylematem, rozważając czy wstąpić do zgromadzenia św. Franciszka z Asyżu czy św. Dominika. Wzorem dla niego stał się św. Franciszek z Asyżu, który odrzuciwszy bogactwo swojego ojca, całkowicie poświęcił życie Bogu. Po odrzuceniu tego, co stare i złe Lull udał się na dziewięcioletnią pustelnię, do klasztoru na wzgórzu Randa. Po oświeceniu wybrał trzy cele: założyć szkoły misjonarskie, które miały uczyć przyszłych misjonarzy języków orientalnych, napisać wielką księgę, która będzie potwierdzała prawdziwość nauki chrześcijańskiej i głosić chrześcijaństwo wśród niewiernych, w szczególności wśród muzułmanów, nawet za cenę męczeństwa. Po odbyciu studiów teologicznych, medycznych, a także opanowaniu języka arabskiego, w 1276 r. założył w Miramar na Majorce kolegium misyjne dla zakonników, którzy gotowi byli głosić Chrystusa mahometanom, zwłaszcza w językach arabskich. Do nawracania muzułmanów przekonywał papieży Honoriusza IV i Klemensa V, a także biskupów zebranych na synodzie w Wiedniu. Po wielu wahaniach sam udał się do Afryki, gdzie w Tunisie prowadził dysputy z teologami islamskimi. Gdy przekonano się, że pragnie nawracać wyznawców Mahometa na chrześcijaństwo, skazano go na śmierć. Ostatecznie karę zamieniono na wygnanie. Później kilkakrotnie wracał jeszcze do Afryki, gdzie wiele wycierpiał. Według tradycji zginął śmiercią męczeńską, choć wielu biografów podaje, że zmarł podczas ostatniej podróży z Afryki na Majorkę. Beatyfikował go papież Klemens XIII w 1763 roku.