Jan Medda urodził się 5 sierpnia 1882 r. w Gesturi niedaleko Cagliari (Sardynia) jako szóste dziecko ubogiej, pobożnej rodziny. Po wczesnej śmierci rodziców wychowywał się w domu starszej siostry. Skończył szkołę podstawową, po czym zaczął pracować w gospodarstwie swego szwagra. Wydarzeniem przełomowym w jego życiu była I Komunia św. Od tej chwili wyróżniał się wyjątkową pobożnością, unikał zabaw i rozrywek. W otaczającej go przyrodzie widział dzieło Boże. Pragnął wstąpić do seminarium, by zostać kapłanem, ostatecznie jednak zgłosił się do klasztoru kapucynów w Cagliari, gdzie 30 października 1913 r. przywdział habit zakonny i przyjął imię Mikołaj. Po złożeniu profesji mieszkał w różnych klasztorach i pracował przeważnie w kuchni. W 1924 r. wrócił do Cagliari i przez 34 lata pełnił funkcję kwestarza. Codziennie rano, niezależnie od pogody, skromnie i w milczeniu przechodził ulicami miasta o nic nikogo nie prosząc, a jednak ludzie dawali mu jałmużnę, nie szczędząc grosza i darów w naturze. Wielu zwierzało mu się ze swoich problemów, prosząc o modlitwę. Wzywano go do chorych w domach i w szpitalach: dzięki jego modlitwie wielu ludzi wracało do zdrowia. Był uważany za świętego i cudotwórcę. Jego postawa i zachowanie sprawiały, że wielu z tych, którzy się z nim stykali nawracało się. Zachęceni jego słowem i przykładem, zaczynali się modlić i pełnić uczynki miłosierdzia. Apostołował i ewangelizował milczeniem, które było jedną jego cnót i drogą do świętości. Jako zakonnik przestrzegał reguły, wiernie wypełniał swoje obowiązki, gorliwie się modlił. Chodząc po kweście poznawał nie tylko ludzi bogatych, ale i biednych. Jak mógł tak wspomagał ubogich i nieszczęśliwych. Znosił cierpliwie różne przeciwności, wszystkim okazywał szacunek i prawdziwą miłość. Mimo rozlicznych zajęć, potrafił skupiać się na modlitwie i zawsze był zjednoczony z Bogiem. Zmarł po krótkiej chorobie 8 czerwca 1958 r. w wieku 76 lat. Pogrzeb ten był wielką manifestacją szacunku i czci dla zmarłego, który jako prosty i milczący kwestarz potrafił się wznieść na szczyty świętości.
Beatyfikował go św. Jan Paweł II w dniu 3 października 1999 r.