Urodził się w we wsi Camertis rodzinie szlacheckiej, we włoskiej prowincji Macerata, około roku 1320 roku. Wcześnie został osierocony przez matkę. Troskliwą opieką otoczył go ojciec, sam zaś Hugolin gorliwie rozwijał się duchowo, jego największą przyjemnością było czytanie i uczenie się na pamięć Pisma św. ,,Zawsze skupiony i roztropny w słowach trzymał się tej nauki”, był pozytywnym przykładem dla otoczenia. Rozkochany w Piśmie św., a szczególnie w ewangelii, zapragnął doskonałego życia według jej zasad. Wstąpił do III zakonu św. Franciszka, a po śmierci ojca postanowił radykalnie spełniać wymogi ewangelii. Majątek sprzedał i rozdał otrzymane pieniądze biednym, sierotom i wdowom. Sam żył w bardzo surowych warunkach, narzucając sobie rygorystyczne posty i pokuty powierzył się Opatrzności Bożej. Kilka razy zmieniał miejsce samotnego życia, jednak wszędzie przychodziło do niego wiele osób z prośbą o pomoc. Byli to zwłaszcza chorzy oraz potrzebujący duchowego wsparcia. Hugolin modlił się za nich, udzielał błogosławieństwa. Żyjąc na pustelni, kuszony był różnymi pokusami przez szatana, który „atakując niewinne serce Hugolina, wznieca w nim burze pożądliwości cielesnych”. Cierpiał również fizyczne ataki z diabłem, który pewnej nocy próbował wyciągnąć go z pustelni. Po krótkiej chorobie i przyjęciu sakramentów zmarł 11 grudnia 1373 roku. Okoliczni mieszkańcy zaczęli oddawać mu cześć z powodu licznych cudów, które za jego wstawiennictwem się działy. Błogosławiony papież Pius IX zatwierdził jego kult 4 XII 1856 roku.