Urodził się około r.1237. we włoskiej miejscowości Offida. W wieku czternastu lat wstąpił do nowicjatu u ojców franciszkanów. Rozpoczął studia filozoficzno-teologiczne, a po krótkim czasie za zgodą przełożonych przerwał studia mimo nieprzeciętnych zdolności intelektualnych i oddał się skromnym posługom zakonnym: kucharza, kwestarza i furtiana. Udał się następnie do pustelni w Alwerni, gdzie wyzbył się resztek przywiązania do świata. Jednak pod posłuszeństewm władz zakonnych wrócił na studia i po ich ukonczeniu został kapłanem rozpoczynając gorliwą służbę duszpasterską. Od razu zasłynął z porywających kazań, pociągających wiele dusz do Chrystusa. Pan Bóg wynagrodził jego posłuszeństwo darem cudów i proroctw, a także udzielał mu w swej łaskawości najwspanialszych doświadczeń mistycznych, jak chociażby nawiedzenia przez Matkę Bożą z Dzieciątkiem. W kapłaństwie również wiódł życie pełne wielkich umartwień. "Kwiatki św. Franciszka z Asyżu" poświęcają mu kilka rozdziałów. Według jednego z podań, uratowany przez niego wilk, ścigany przez psy i myśliwych, stał się łagodnym zwierzęciem i strzegł później klasztoru. Anonimowy autor księgi "Kwiatki św. Franciszka", pisał o Konradzie także, że przez niektórych braci był nazywany drugim Franciszkiem. Wczesne źródła hagiograficzne natomiast podają, iż jego anioł stróż miał być tym samym, który podczas ziemskiej wędrówki towarzyszył samemu św. Franciszkowi Serafickiemu. Zmarł 12 grudnia 1306 w Bastia Umbra w wieku sześćdziesięciu pięciu lat podczas głoszenia rekolekcji adwentowych i tam został pochowany. Pół wieku później przeniesiono relikwie do Perugii, a jego kult zatwierdził w roku 1817 papież Pius VII. Obecnie relikwie błogosławionego spoczywają pod ołtarzem w kościele w Offidzie.