Bertold z San Gimignano znany jako Bartłomiej Bompedoni. urodził się w 1227 roku na zamku Contich koło San Gimignano, we Włoszech. Był synem barona Mucchio. Wbrew woli ojca postanowił obrać życie zakonne u benedyktynów. Po kilku latch wystąpił z niego i nastepnie przystąpił w Pizie do III Zakonu św. Franciszka z Asyżu i został tercjarzem. W 1258 r. przyjął świecenia kapłańskie i pełnił posługę w diecezji toskańskiej. Był następnie kapelanem w Peccioli oraz proboszczem w Picchanie. W wieku 52 lat zachorował na trąd, a chorobę tę znosił heroicznie i z pokorą w leprozorium przez dwa dziesięciolecia aż do swojej śmierci. Chorobę przyjął z pokorą i poddaniem się woli Bożej, dzięki cierpliwości zyskał przydomek "Hioba Toskanii". Przez ten trudny czas był też duszpasterzem chorych na trąd. bł. Wiwald z San Gimignano, który był jego przyjacielem i towarzyszem w III Zakonie, usługiwał mu i pielęgnował go aż do śmierci. Zmarł 12 lub 13 grudnia 1300 roku, w San Gimignano. Jego ciało pochowano w miejscowym kościele św. Augustyna. Kult został zaaprobowany przez Kościół w roku 1480, a w 1910 roku Papież św. Pius X, tercjarz franciszkański, dokonał jego beatyfikacji. Został patronem w chorobach zakaźnych.