Urodziła się 1 września 1592 r. w Barcelonie w zamożnej rodzinie jako najmłodsza z czwórki dzieci. Gdy miała pięć lat, straciła rodziców. W 1599 Maria Aniela zatruła się i została uznana za martwą. Jej siostra, która była zakonnicą w klasztorze kapucynów, wraz z jego założycielką Angeliną Serafiną Prat uczestniczyły w przygotowaniach do pogrzebu, podczas których Maria Aniela powróciła do życia. Wówczas uznano to za cud dzięki wstawiennictwu Angeli Serafiny. Następnie, jako młoda dziewczyna, wstąpiła do klasztoru Kapucynek w Barcelonie, gdzie złożyła profesję zakonną 8 września 1609 r. Przeszła okres wewnętrznego opuszczenia, który został ukoronowany darem głębszego rozumienia Pisma świętego i znajomością łaciny oraz codziennej liturgii Mszy Św., dlatego nazywano ja mistyczką brewiarza. Uczestniczyła potem w zakładaniu nowego domu zakonnego w Saragossie. W wieku 23 lat została tam mistrzynią nowicjuszek. Zredagowała wtedy Directorio, które było chyba pierwszym z jej pism. W tym samym klasztorze wybrana została następnie opatką i kierowała nim aż do założenia w 1645 r. klasztoru w Murcii. Napisała Regla y constituciones del Divino Amor. Stawszy się apostołką świętości, pod nazwą Monte de piedad prowadziła krucjatę modlitw, w których prośby za dusze w czyśćcu łączyła z nabożeństwem do Najświętszego Serca Jezusowego. Maria Aniela była mistyczką.
Zmarła w opinii świętości w Murcii 2 grudnia 1665 roku. Została ogłoszona błogosławioną przez Jana Pawła II 23 maja 1982 r.