Święto Niepokalanego Poczęcia obchodzono na Wschodzie już w VIII wieku.
W 1263 roku Zakon św. Franciszka wprowadził święto Niepokalanego Poczęcia, gdy na czele zakonu franciszkańskiego stał św. Bonawentura, obierając ją oficjalnie za patronkę Zakonu. Bł. Jan Duns Szkot (1268-1308) podejmował wielkie starania, aby wyjednać dla Królowej Niebios exkatedra potwierdzenie. Nastąpiło to jednak dopiero 8 grudnia 1854 roku, kiedy papież Pius IX ściśle określił i podał do wierzenia prawdę o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Dziewicy jako dogmat wiary katolickiej: "Że nauka twierdząca, iż Najświętsza Dziewica Maryja w pierwszej chwili poczęcia swego wskutek szczególnego daru i łaski wszechmocnego Boga i ze względu na zasługi Jezusa Chrystusa, Zbawiciela rodzaju ludzkiego, była zachowana i wolna od wszelkiej zmazy grzechu pierworodnego, jest objawiona przez Boga i winna stanowić dla wszystkich wiernych silny i niewzruszony artykuł wiary".
Najpiękniejszy hołd w dniu ogłoszenia dogmatu oddał Przeczystej Dziewicy Zakon św. Franciszka z Asyżu. Dwaj reprezentanci serafickiego patriarchy, jeden z nich, generał bernardynów, podał papieżowi gałązkę lilii ze srebra; drugi, generał franciszkański, takąż gałązkę róż rozkwitłych. Lilie i róże są bowiem kwiatami Matki-Dziewicy, obrazem Jej czystości i miłości; srebro przypomina łagodny połysk księżyca, który bierze swe światło od słońca. Po upływie czterech lat od ogłoszenia dogmatu o Niepokalanym Poczęciu NMP Matka Boża w Lourdes osobiście potwierdziła słowami „Jestem Niepokalane Poczęcie” Bernadecie dnia 25 marca 1958 roku.