Urodził się w 1411 r. w Chivasso (Piemont, Włochy). Syn sławnej i możnej rodziny Carlettich. Na chrzcie św. otrzymał imię Antoni. W rodzinnej miejscowości rozpoczął studia, które kontynuował w Bolonii, doktoryzując się z prawa kościelnego i cywilnego. Wykształcony, dobrze wychowany i błyskotliwy miał przed sobą wspaniałą karierę. Po powrocie do ojczyzny ofiarowano mu wysokie stanowiska, zaś matka wybrała mu odpowiednią żonę. W tajemnicy i ukryciu młody Antoni zdecydował poślubić ubóstwo ewangeliczne. W 1444 roku, gdy miał 33 lata zmarła jego matka i wówczas wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych, gdzie przyjął imię Anioł. Swoje dobra podzielił pomiędzy rodzonego brata i biednych. W roku jego wstąpienia do zakonu zmarł św. Bernardyn ze Sieny. Brat Anioł podziwiając geniusz świętego, jego wiarę i wyrzeczenia, obrał go sobie za wzór. Przyjąwszy święcenia kapłańskie, był kaznodzieją, wykładowcą teologii, kierownikiem duchowym. W latach 1473-1493 był czterokrotnie wikariuszem generalnym; razem z Piotrem z Neapolu uczestniczył w 1467 r. w krakowskiej kapitule zakonnej, na której doszło do podziału prowincji austriackiej. Pomagał papieżowi Sykstusowi IV w organizowaniu ligi antytureckiej, papieżowi Innocentemu VIII zaś w zwalczaniu waldensów. Był również spowiednikiem przyszłych beatyfikowanych tercjarek franciszkańskich: bł. Pauli Gambara i św. Katarzyny z Genui. Jest autorem podręcznika teologii moralnej i prawa kanonicznego Summa casuum conscientiae (Chivasso 1486); znany również pod nazwą Summa Angelica, który w 1520 r. Luter spalił na stosie wraz z Summa św. Tomasza z Akwinu. Po ukończeniu 80 lat z radością powrócił do Cuneo (Włochy) jako prosty i pokorny kapłan. Tam też zmarł 11 kwietnia 1495 r. W dniu 25 kwietnia 1753 roku jego kult jako błogosławionego został potwierdzony przez papieża Benedykta XIV.