Urodził się około roku 1327 w Cagli we Włoszech. Pochodził z rodziny chłopskiej. Żył w okresie rządów demokratycznych i walk pomiędzy zamkami na spornych terytoriach. Był rolnikiem i żył bardzo skromnie, dzieląc swój czas między pracę i modlitwy. Pozostał człowiekiem bezżennym i bezdzietnym, ale był kochany przez wszystkich. Jako pobożny chłop został przez Boga obdarzony różnymi charyzmatami. Bł. Jan żył niezwykłym przykładem świętości w skromności codziennego życia. Został przyjęty do III Zakonu św. Franciszka i starał się podążać za nauczaniem i naśladowaniem życia Świętego z Asyżu. Według historyków był znany jako uzdrowiciel i potwierdzają oni kilka przypadków uzdrowień w czasach kiedy rosła plaga wielorakich chorób nieuleczalnych. Zmarł 21 kwietnia 1371 w Cagli Pesario-Urbino, z naturalnych przyczyn w opinii świętości. Pochowany został w kościele św. Franciszka w Cagli przy ołtarzu Niepokalanego Poczęcia nad chórem, w marmurowym sarkofagu wykonanym przez mistrza Antoniego Cagli, jednego z najbardziej znanych ówcześnie rzeźbiarzy. Bóg, przez wstawiennictwo pobożnego chłopa z Cagli, odpowiedział na modlitwy proszących, którzy pielgrzymowali do jego grobu udzielając im wszelkich łask i cudów. Niektóre łaski i cuda zostały zapisanie na jego nagrobku. M.in. dowiadujemy sie z tego zapisu, iż notariusz z Imoli, w 1374 roku oficjalnie zarejestrował cuda, a w starym dokumencie, Kościół lokalny w 1441 roku Jana nazywa już błogosławionym. Beatyfikowany 9 grudnia 1980 roku przez Papieża Jana Pawła II, który potwierdził trwający od stuleci kult.