Urodził się 27 marca 1416 roku w Paoli, (Kalabria/Włochy), w ubogiej, rolniczej rodzinie, która od piętnastu lat oczekiwała na potomka. Rodzice gorliwą modlitwą do św. Franciszka z Asyżu wyprosili sobie syna, nadali mu jego imię. Zgodnie ze złożonym ślubem, w wieku 12 lat oddali go do klasztoru franciszkańskiego. Po roku powrócił do domu, a następnie odbył z rodzicami pielgrzymkę m.in. do Asyżu, Loreto, Monte Cassino, Monte Lucco i Rzymu. Będąc w Rzymie na ulicy, oburzony przepychem orszaku, zwrócił się do kard. Juliana Cesariniego z pretensją, że w jego otoczeniu nie ma śladu ewangelicznego ubóstwa. Odwiedzając Asyż zadecydował o podjęciu życia pustelniczego. W 1432 roku założył w pobliżu Paoli pustelnię, która z czasem zaczęła przyciągać uczniów, co stało się początkiem nowego, surowego i ascetycznego zakonu minimitów. Opracował reguły, rytuał i przepisy dla swego zakonu nawiązując do eremitów wczesnochrześcijańskich i kultywując Mękę Pańską, imię Jezus i Matkę Boską Różańcową. Oprócz trzech ślubów minimici składają jeszcze czwarty - powstrzymywania się od pokarmów mięsnych i nabiału. Franciszek został obdarzony cudownymi zdolnościami – miał wskrzesić syna swojej siostry, Brygidy. Posiadał dar bilokacji – potrafił równocześnie uczestniczyć we mszy świętej i przygotowywać kolację dla swoich braci. Kiedy marynarze nie chcieli zabrać Franciszka na statek płynący z Włoch na Sycylię, bo nie miał pieniędzy by zapłacić za podróż, popłynął na wyspę na swoim płaszczu, by tam założyć klasztor. Uzdrawiał chorych, których przywożono do niego z różnych stron Europy – nawet król Francji Ludwik XI wezwał go do siebie, kiedy ciężko zachorował i chociaż Franciszek nie przywrócił mu zdrowia, sprawił, że król przed śmiercią nawrócił się i przyjął sakramenty. W 1435 roku zorganizował we Francji wspólnotę boni homines, eremitów św. Franciszka z Asyżu, zapoczątkowując nową gałąź franciszkańską. Franciszek pozostał we Francji do śmierci, zakładając nowe klasztory i pełniąc obowiązki doradcy Karola VIII. Mieszkał w jednym z zamków w Dolinie Loary Plessis-les-Tours. Zmarł 2 kwietnia 1507 roku. W 1513 r., po sześciu latach od jego śmierci papież Leon X ogłosił go błogosławionym, a w 1519 roku kanonizował.