Urodziła się 9 kwietnia 1790 r. w Bassano del Grappa na północy Włoch. Od 6 roku życia wychowywała się u sióstr augustianek. Wcześnie pokochała samotność, kontemplację i apostołowanie. Zajmowała się wychowywaniem młodszych sióstr, uczyła dzieci katechizmu i przygotowywała je do przyjęcia sakramentów. Gdy ukończyła szkołę, rodzice postanowili wydać ją za mąż. Elżbieta wybrała jednak Boskiego Oblubieńca i wstąpiła do sióstr kapucynek. Po siedmiu latach opuściła klasztor i rozpoczęła pracę jako nauczycielka w zakładzie dla trudnej młodzieży w Padwie. Poprzez codzienny kontakt z nastolatkami z marginesu społecznego zrozumiała, iż pragnie poświęcić się służbie najbiedniejszym. W roku 1817 nieoczekiwanie poczuła się powołaną do czegoś wznioślejszego. Podjęła się pracy w hospicjum dla sierot, obsługiwanym przez tercjarki. Wiele musiała znieść przeciwności, nawet zniewag. Z czasem zaczęła myśleć o zmianie statusu tercjarskiego na status bardziej ścisły, zakonny, ale i tutaj napotkała sprzeciw. W 1828 roku, w małym pomieszczeniu na poddaszu, które nazywała "pałacem świętego ubóstwa", powstała pierwsza wspólnota regularnych Tercjarek św. Franciszka z Asyżu. Wkrótce siostry otworzyły dom dla biednych dziewczyn, powierzony całkowicie Opatrzności Bożej, która nigdy nie zawiodła. W jednym z listów Elżbiety czytamy: "Doświadczałyśmy opieki, którą otaczał nas sam Bóg". Podstawowym zadaniem nowej wspólnoty, jak czytamy w zapiskach założycielki, było "wychowywanie i wyciąganie dusz z błota". W 1831 r. założyła nowe zgromadzenie franciszkańskie w ramach Trzeciego Zakonu Regularnego (TOR), które przyjęło nazwę Sióstr Franciszkanek Elżbietanek z Padwy. Elżbieta została jego pierwszą przełożoną generalną. Głównym charyzmatem zgromadzenia była służba ubogim na wzór św. Elżbiety Węgierskiej. Długie lata borykała się z cierpieniami fizycznymi. Pod koniec życia była prawie niewidoma, poruszała się na wózku inwalidzkim, a później leżała unieruchomiona w łóżku. Zmarła otoczona siostrami 2 kwietnia 1860 r. W tym czasie założone przez nią zgromadzenie Tercjarek Franciszkanek św. Elżbiety liczyło już ponad sto sióstr posługujących najuboższym w Padwie i Wenecji. Kościół uznał heroiczność cnót matki Elżbiety Vendramini i 4 listopada 1990 roku św. Jan Paweł II ogłosił ją błogosławioną.