Urodził się około 1200 roku w Penna, we włoskiej prowincji Macerata. Jako prawie 15-letni chłopiec był zafascynowany swą nową rodziną franciszkańską, a szczególnie przepowiadaniem brata Filipa, jednego z pierwszych uczniów posłanych przez św. Franciszka do Marchii Ankońskiej. Habit braci mniejszych przywdział w klasztorze w Recanati, a po kilku latach przyjął święcenia kapłańskie. Powszechnie zalicza się go do uczniów św. Franciszka, chociaż nie mamy dokładnych danych dotyczących jego relacji z Biedaczyną z Asyżu. Był w gronie trzydziestu zakonników, których św. Franciszek na kapitule w 1217 roku wysłał do Francji. Był wybitnym kaznodzieją, troszczył się o czystość wiary i nauki katolickiej, bronił jej przed albigensami. Osobiście opiekował się chorymi, w tym również trędowatymi. Rozdział 45 Kwiatków św. Franciszka maluje żywymi kolorami czystość jego duszy, powołanie franciszkańskie, jego działalność w Prowansji (Francja) i we Włoszech, jego przeżycia mistyczne oraz ciężkie próby, jakim był poddawany pod koniec życia przez złego ducha. m.in. "... Ów brat na końcu życia otrzymał od Boga możność wyboru między jednym dniem w czyśćcu i siedmioma dniami pokuty na ziemi. Gdy wybrał tę drugą możliwość, nie tylko opadły go różne choroby i boleści, lecz przeżył mękę rozpaczy. Powodował ją widok diabła, który trzymał przed nim listę wszystkich grzechów jego życia i sugerował mu, że skazany jest za nie na dno piekła. Dopiero siódmego dnia, za sprawą brata Mateusza, został uwolniony i uzdrowiony..." Po 25 latach pracy we Francji powrócił do swej rodzinnej miejscowości, gdzie spędził ostatnie 30 lat ziemskiego życia na pracy apostolskiej, modlitwie i kontemplacji. Zmarł 3 kwietnia 1271 roku. Papież Pius VII w 1806 roku ogłosił go błogosławionym. Jan rozsławił swoje rodzinne miasto, dlatego na jego cześć nazywa się ono Penna San Giovanni.