Urodził się w 1309 roku w szlacheckiej rodzinie Buccherich, w Noto na Sycylii. W wieku 16 lat został paziem na dworze króla Sycylii Fryderyka II Aragońskiego. W 1337 roku, podczas polowania w lesie na zboczach Etny, Wilhelm został poważnie ranny osłaniając króla, którego zaatakował dzik. Przewieziono go do Katanii, gdzie był leczony przez lekarzy królewskich, którzy dawali mu kilka godzin życia. W agonii, w wizji ukazała mu się św. Agata i powiedziała mu, „Wstań, bracie Wilhel-mie, zostaw dwór i udaj się do samotni, tam Bóg przemówi do twojego serca”. Następnego dnia ku zaskoczeniu lekarzy był całkowicie wyleczony. Opowiedział królowi o wizji. Król wdzięczny swojemu paziowi dał mu konia i pieniądze. Wyjeżdżając z Katanii do swego rodzinnego Noto, spotkał żebraka, wymienił z nim swoje ubranie, a także dał konia i worek pieniędzy, który otrzymał od króla. Od tego momentu Wilhelm rozpoczął nowe życie, wrócił do Noto, wstąpił do III Zakonu św. Franciszka z Asyżu, zajął pustelnię o nazwie „Le Celle” przylegającą do kościoła NMP, gdzie oddał się modlitwie i służbie ubogim, ku zdumieniu mieszkańców, którzy pamiętali go jako pięknego i silnego młodzieńca służącego królowi. Kilka lat przebywał tam razem ze św. Konradem z Piacezny, również pustelnikiem i tercjarzem franciszkańskim. W 1345 roku Wilhelm udał się do Scicli, początkowo zamieszkał w skromnym domku w sąsiedztwie kościoła Santa Maria della Pieta, poza miastem. Jego długie życie (95 lat) upływało pomiędzy posługą we wspomnianym kościele jako zakrystian i jałmużną, o którą prosił bogatych, by oddać ubogim. Gdy wiedział o potrzebującej rodzinie, pukał w nocy do drzwi, zostawiał jedzenie i schował się tak, że nikt nie wiedział, że to on zostawił. Wybudował tam pustelnię, w której przeżył prawie sześćdziesiąt lat w surowej pokucie i ciągłej modlitwie. Sypiał na gołej ziemi, jadł to, co przynieśli mu ludzie. Zmarł 4 kwietnia 1404 roku, w Wielki Piątek. Mimo zakazu nałożonego przez liturgię Wielkiego Piątku, dzwony w Scicli zadzwoniły, by pozdrowić jego błogosławioną duszę, Został pochowany w kościele w Scicli.
Papież Paweł III w roku 1539 potwierdził jego kult jako błogosławionego.