Urodziła się 20 października 1682 r. w Kaufbeuren w Bawarii jako siódme z ośmiorga dzieci Mathiasa Webera Höss i Anny Luzia. Tak jak ojciec pracowała jako tkaczka do 17 czerwca 1703 roku kiedy to wstąpiła do Trzeciego Zakonu Franciszkańskiego w Kaufbeuren. Nie obyło się to bez trudności. Rodzina była bardzo uboga i nie była w stanie zapewnić tradycyjnego posagu, wnoszonego przez nowicjuszki, więc pierwsze podanie Anny - odrzucono. Dopiero wsparcie protestanckiego mera pomogło. Rok później złożyła śluby. W powyższym klasztorze pozostała do końca życia. Początkowo nie została dobrze przyjęta przez współsiostry, w szczególności przez ówczesną przełożoną. Pracowała w kuchni i przy krośnie, przy zajęciach uznawanych za najgorsze. Nie miała nawet własnej celi - spała na podłodze, w kącie celi jednej ze starszych zakonnic. Gdy już ją otrzymała – okazała się najmniejszą i najbardziej zawilgoconą. Przez jakiś czas oczerniano ją szerząc podejrzenia o czary - współsiostry przechodząc obok niej żegnały się. Mimo tego zachowała wewnętrzną pogodę. 16 lat była furtianką. Zarówno katolicy jak i luteranie nazywali ją "Matką biednych", ponieważ udzielała pomocy wszystkim, którzy prosili ją o wsparcie duchowe i materialne. Jednocześnie pełniła rolę klasztornej pielęgniarki. To wtedy odzyskiwała zrozumienie i sympatię swoich współsióstr, na tyle głębokie, że zaakceptowały powierzone jej najważniejsze posługi: mistrzyni nowicjatu i pod posłuszeństwem została na 3 lata przełożoną domu! Zasłynęła swoją wyjątkową inteligencją i umiejętnością rozwiązywania problemów, z którymi się do niej zgłaszano. Wielkim jej wkładem było odnowienie reguły zakonnej. Wykazała się także dużymi zdolnościami administracyjnymi, w krótkim czasie zapewniając finansowe zaplecze umożliwiające prowadzenie wynikającej z powołania zakonnego działalności na długie lata. Nie przyjmowała do wspólnoty wszystkich, którzy tego pragnęli, tłumacząc to słowami: "Bóg chce, by ta wspólnota była bogata w cnotę, a nie w dobra doczesne". Głównymi punktami jej programu odnowy duchowej: nieograniczone zaufanie do Bożej Opatrzności, gotowość do pełnienia aktów służących życiu wspólnemu, umiłowanie milczenia oraz nabożeństwo do Jezusa Ukrzyżowanego, Eucharystii i Matki Najświętszej. Zmarła w noc Zmartwychwstania Pańskiego, 5 kwietnia 1744 r. Beatyfikował ją papież Leon XIII, tercjarz franciszkański 7 października 1900 r., a kanonizował papież Jan Paweł II 25 listopada 2001 r.