Urodził się w drugiej połowie XIII w. (w 1250 lub 1260 roku) w Tolentino, we Włoszech. W młodym wieku, w 1285 r. wstąpił do zreformowanej gałęzi zakonu franciszkańskiego, zwanej spirytuałami. Należał do grupy Anioła Clarena. Po przyjęciu święceń kapłańskich w 1289 r. wybrał się z misją do Armenii, a następnie do Persji. Zaprzyjaźniony z franciszkanami król Aiton II w 1291 r. posłał go jako swego legata do papieża Mikołaja IV oraz do królów Francji i Anglii, prosząc o pomoc przeciw najazdom Mongołów. W 1295 roku Tomasz udał się do Włoch w celu obrony zreformowanego zakonu, a w 1308 roku rozpoczął długą podróż misyjną do Chin. Już w roku 1307 we francuskim Poitiers Tomasz prosił papieża Klemensa V o pomoc w ewangelizacji Chin oraz o wysłanie tam nowych misjonarzy. Z tym zadaniem wysłał go wielki misjonarz Chin, franciszkanin o. Jan z Montecorvino. W Chinach przebywał w latach 1308-1320 i współpracował z o. Janem z Montecorvino - pierwszym arcybiskupem Pekinu. W 1320 r. zatrzymał się na wyspie Ormuz w Zatoce Perskiej, następnie z trzema braćmi: Piotrem ze Sieny, Jakubem z Padwy i Demetriuszem z Tyflisu udał się do Bombaju. Kiedy zakonnicy przybyli do miasta Thana, zostali przez chrześcijan nestorian uznani za mahometan. Doprowadzono ich do sędziego, a ponieważ nie występowali ani przeciw religii muzułmańskiej, ani przeciw Koranowi czy Mahometowi, skazano ich na śmierć przez ścięcie głowy. Tomasz, Jakub i Demetriusz zostali ścięci w Tanie 3 IV 1321, a Piotr 8 dni później. Ich ciała zostały sprowadzone do Chin przez bł. Odoryka z Pordenone, a przy okazji swojej podróży do Europy przywiózł relikwię w postaci czaszki Tomasza do kościoła franciszkanów w Tolentino, później przeniesiono ją do katedry. Z czterech współbraci męczenników tylko Tomasz został beatyfikowany w 1894 roku przez papieża Leona XIII