Urodził się 1 lipca 1813 roku w Valletcie, na Malcie, w zamożnej rodzinie katolickiej o tradycjach prawniczych. Jego dwaj bracia po skończeniu studiów prawniczych zostali kapłanami. Ignacy także ukończył prawo cywilne na uniwersytecie, jednak zrezygnował z kariery adwokackiej. Przed ukończeniem studiów przyjął niższe święcenia w seminarium duchownym, nigdy nie przyjął święceń kapłańskich, ponieważ czuł się ich niegodny.
Należał do III Zakonu św. Franciszka z Asyżu. Wiele czasu poświęcał modlitwie, medytacji oraz adoracji Najświętszego Sakramentu, codziennie odmawiał różaniec. Wspierał i umacniał powołania kapłańskie, służył potrzebującym.
Z wielką pasją głosił Ewangelię i nauczał wiary katolickiej, a ludzie widzieli w nim nie tylko nieograniczoną energię, ale także głęboki spokój i radość.
Jako świecki katecheta ewangelizował żołnierzy i marynarzy angielskich, stacjonujących na Malcie w okresie wojny krymskiej.
Był pionierem ruchu ekumenicznego, przyjaźnił się z protestantami oraz wyznawcami innych religii, katechizował w duchu szacunku i dialogu, co w owym czasie nie było powszechne. Zmarł nagle, w opinii świętości, 1 lipca 1865 roku.
Papież Jan Paweł II beatyfikował go 9 maja 2001 roku.