Anny Corbara. Podobno pierwszymi słowami wypowiedzianymi przez dziewczynkę były święte imiona Jezusa i Maryi. Budowała w domu niewielkie ołtarzyki i wokół nich gromadziła inne dziewczynki w jej wieku, aby się modlić i śpiewać. Po śmierci mamy w wieku 15 lat złożyła ślub czystości. Wkrótce ojciec przymusił ją do poślubienia księcia Civitella. Angelina oświadczyła, że nie chce nikogo poza swoim niebiańskim oblubieńcem, Jezusem Chrystusem. Wtedy gorliwiej wznosiła swoje modlitwy pokutne, prosząc wstawiennictwa Najświętszej Dziewicy, św. Józefa, aby pomogli jej zachować dziewictwo, które obiecała. W odpowiedzi na modlitwy, wewnętrzny głos skłonił ją do spełnienia pragnień ojca i zapewnił ją, że Bóg jej nie opuści. Małżonek Angeliny okazał się pobożnym chrześcijaninem i spełnił jej życzenia, godząc się z nią żyć w doskonałej czystości. Dwa lata później mąż zmarł, a Angelina przyłączyła się do franciszkanów świeckich i wraz kilkoma innymi kobietami poświęciła się opiece nad chorymi, biednymi i sierotami. W 1395 roku jako pątniczka udała się do grobów świętych Franciszka i Klary.
Jednak, niektórzy ludzie oskarżyli ją o potępienie małżeństwa. Legenda głosi, że kiedy stawiła się przed królem Neapolu, aby odpowiedzieć na zarzuty, paliła węgle utajone w fałdach płaszcza i pokazała królowi, że te węgle nie skrzywdziły jej, więc odrzucił on oskarżenia. Król Neapolu oddalił Angelinę z wielkim szacunkiem, ale mimo to Angelina i jej towarzyszki opuściły niegościnne strony. Osiadły w Foligno i tam złożyły śluby zakonne. Chociaż miała wtedy zaledwie 20 lat – otrzymała aprobatę Stolicy Apostolskiej na nowo tworzoną wspólnotę. W ten sposób powstał pierwszy zakon tercjarek franciszkanek regularnych. Następne klasztory tego zgromadzenia powstały m.in. w Asyżu, Viterbo, Florencji, w sumie - w 15 miejscowościach. W roku 1430 papież Marcin V poddał wszystkie klasztory tercjarek franciszkanek regularnych pod władzę jednej przełożonej – Angeliny. Była ona ksienią do śmierci. Wtedy też opiekunami duchowymi sióstr zostali franciszkanie. Zakonnice tego zgromadzenia zajmowały się nie tylko opieką nad chorymi, biednymi, ale także nauką i wychowywaniem młodzieży żeńskiej. Życie jej pełne było aktywności i przeżyć mistycznych. Zmarła w klasztorze w Foligno, 14 lipca 1435 roku. Jej ciało złożono w kościele franciszkańskim.
Papież Leon XII beatyfikował Angelinę w 1825 roku.