Urodził się w Foligno około roku 1243. W wieku 30 lat sprzedał odziedziczoną własność ojca, a pieniądze rozdał ubogim i udał się do katedry Foligno, by żyć ubogo w małym pomieszczeniu na wieży. Pomagał przy katedrze jako pustelnik, poświęcając się jednocześnie modlitwie i surowym postom. Chodził w worze z gołymi stopami i modlił się, wpatrując się w słońce jak na "brata", według Pieśni o stworzeniach św. Franciszka z Asyżu, porównanego do Chrystusa: "... jakże on piękny, promieniejący i pełen blasku. O Tobie, o Najwyższy, daje nam wyobrażenie...". Otrzymał łaskę patrzenia na słońce bez poniesienia szkody.
Crisci żył w okresie ciągle powstających nowych ruchów religijnych w pierwszej połowie XIV wieku, i został oskarżony o fałszywą duchowość, jednak po przesłuchaniu przez inkwizytorów odstąpiono od oskarżeń. O jego duchowości mówi się, że związana była z bł. Anielą z Foligno i s.Klarą z Montefalco, uważana za jedną z najcięższych pokut.
Podczas swojego życia wielokrotnie odbywał pielgrzymkę do Rzymu i Asyżu.
Zmarł w Foligno 19 lipca 1323 w opinii świętości.
Należał do tzw. „świętych głupców”, jak pisał o nim współczesny mu rodak, bł. Jacopone da Todi. W średniowieczu Piotr cieszył już wielkim nabożeństwem. W 1385 roku, na jego cześć została wzniesiona kaplica w katedrze, odrestaurowana w 1870 roku. Popularna tradycja często wskazuje na świętego, choć w martyrologiium jest jako błogosławiony.