Misja franciszkanów w Ziemi Świętej sięga roku 1217. Na kapitule generalnej w Asyżu, jeszcze za życia założyciela Zakonu Braci Mniejszych św. Franciszka z Asyżu, podjęto decyzję o wysłaniu zakonników na Bliski Wschód. Specyficzna rola, jaką pełni Kustodia od średniowiecza na terenie Bliskiego Wschodu, została doceniona przez Stolicę Świętą. Działalność misyjna braci została potwierdzona specjalnymi bullami „Gratias agimus” i „Nuper carissimae” 21 listopada 1342 r. przez papieża Klemensa IV. W 1384 do Ziemi Świętej przybyło kolejnych 4 braci: Mikołaj Tavelić; Deodat z Rodez; Piotr z Narbonne; Stefan z Cuneo, których zadaniem było opiekowanie się miejscami kultu oraz przybywającymi pielgrzymami. Pewnego dnia spisali po włosku i po arabsku wezwanie, które postanowili odczytać w meczecie Omara. Poszli tam w dniu, w którym mahometanie uroczyście obchodzili Kurban Bayram. Do wnętrza ich nie wpuszczono. Zaprowadzono ich do Kadiego, przed którym odczytali swe wezwanie. Mahometanie potraktowali w nim oględnie. Kadi zapytał ich jednak spokojnie, czy są przy zdrowych zmysłach i czy nie wysłał ich papież lub któryś z chrześcijańskich władców. Gdy przytoczyli słowa św. Marka o konieczności wiary i chrztu, powstała sytuacja, w której na próbę wystawili własną wiarę. Mieli teraz odwołać, co powiedzieli, i zostać mahometanami lub wybrać śmierć. Odważnie przystali na tę ostatnią. Wkrótce potem odczytano wyrok, a obecni zaczęli ich okładać, czym się dało. Potem ich ubiczowano. Przez trzy następne dni tkwili w lochu, zakuci w dyby, pozbawieni jakiejkolwiek ulgi, jadła i napoju. W końcu porąbano ich szablami na publicznym placu i wrzucono na przygotowany płonący stos. Wyrok został wykonany 14 listopada niedaleko Bramy Dawida. Ich męczeństwo opisał wiernie Gerard Calveti, podówczas gwardian jerozolimskiego klasztoru. Rozbudził tym opisem cześć męczenników. Wszystkich czterech męczenników kanonizował papież Paweł VI 21 czerwca 1970 r. w Rzymie. Są oni pierwszymi męczennikami Kustodii Ziemi Świętej.

Św. Mikołaj Tavelić. Urodził się w Šibeniku (pol. Szybenik) w Chorwacji. W 1365 wstąpił do zakonu franciszkanów, u których też został kapłanem. Przez 12 lat skutecznie szerzył naukę o Chrystusie w Bośni, gdzie gorliwie pracował nad nawracaniem bogumiłów. Mikołaj Tavelić jest pierwszym świętym pochodzącym z Chorwacji.

Stefan z Cuneo. Należał zakonu franciszkańskiego do prowincji genueńskiej. Przez jakiś czas pracował na Korsyce. W 1383 przeniósł się do Jerozolimy, gdzie przez 8 lat wykonywał pracę apostolską wśród muzułmanów.

Deodat z Rodez. Pochodził z południowej Francji, był towarzyszem w Bośni św. Mikołaja, potem także razem z nim pojechał do Ziemi Świętej.

Piotr z Narbonne. Pochodził z południowej Francji. Był współpracownikiem Paluccia Trinciego, inicjatora ruchu obserwanckiego.