Urodziła się 12 listopada 1842 r. w zamożnej rodzinie ziemiańskiej w Roszkowej Woli. Kapucyn o. Leander Lendzian, który ponad 25 lat był jej kierownikiem duchownym, wspomagał ją powołaniu ku w służbie Bozej. W młodości mocno jej dokuczała choroba kręgosłupa. Wbrew rodzinie, Franciszka złożyła prywatny ślub czystości. Po śmierci ojca w 1870 r. została tercjarką franciszkańską, a potem zorganizowała nowe zgromadzenie zakonne Najświętszej Rodziny z Nazaretu – nazaretanki w Rzymie. W 1873 r. otrzymała błogosławieństwo papieża Piusa IX. Założycielka przybrała imię Maria od Pana Jezusa Dobrego Pasterza. W 1881 r. powstał dom zakonny w Krakowie, potem we Lwowie, w Wadowicach, w Częstochowie. Od 1891 r. odpowiedziała na prośby polskich emigrantów we Francji, w Anglii i w Ameryce, gdzie jej zgromadzenie podjęło pracę w szkołach, sierocińcach, ochronkach, internatach. Nazaretanki wychodziły naprzeciw każdej ludzkiej biedzie moralnej, materialnej i zdrowotnej. Zajmowały się samotnymi matkami i broniły życia nienarodzonych. Siostry założyły pierwszy, własny szpital w Chicago.
Zmarła w Rzymie 21 listopada 1902 r. W chwili jej śmierci było 300 sióstr w 26 domach w świecie. Beatyfikowana 23 kwietnia 1989 r. przez Jana Pawła II.