Klara Agolanti urodziła się w 1280 roku w Rimini, w jednej z bogatych rodzin szlacheckich miasta. Młodość spędziła nierozważnie, ignorując kult religijny, który próbowała jej wpoić matka. Po śmierci matki, ojciec ożenił się ponownie, a Klara stała się jeszcze bardziej niezależna. Poślubiła syna macochy, ale po trzech latach owdowiała dziedzicząc ogromny majątek. Przez osiem lat prowadziła beztroskie, wystawne życie i była przyczyną wielu skandali w mieście. Jej ojciec i brat uwikłani w spory polityczne zostali straceni, a cały majątek rodziny Agolanti odziedziczyła Klara. Młoda wdowa powtórnie wyszła za mąż, za szlachcica. Pewnego dnia z ciekawości wstąpiła do kościoła Santa Maria in Tribio, który należał Franciszkanów Konwentualnych. To zmieniło jej życie całkowicie. Kiedy wróciła do domu, zamknęła się w pokoju, rzuciła się na podłogę i zobowiązała się do rozpoczęcia nowego życia. Mówiło się, że to była wizja Matki Boskiej, która stała za nawróceniem Klary. Następnego dnia poszła do tego samego kościoła i udała się do spowiedzi. Mąż dał jej pozwolenie do życia jak zakonnica. Dalsze życie spędziła na pokucie, czyniąc dzieła miłosierdzia, w które wciągnęła także męża. Po dwóch latach powtórnie owdowiała i zamieszkała w Urbino, jeszcze bardziej zwiększyła ascetyzm. Opiekowała się chorymi i ubogimi, odwiedzała uwięzionych. Nazywano ją "Aniołem miłosierdzia". Żyła dość skrajnie jak na ówczesne standardy. Odłożyła całą biżuterię i nosiła pasek żelaznych pierścieni wokół kostek, palców rąk i szyi. Spała na twardym łóżku i nałożyła na siebie długie okresy postu i modlitwy. W Wielkim Poście, mieszkała w jaskini, w Wielki Piątek, ciągnęła się przez miasto ze sznurem na szyi, naśladując Jezusa na drodze do Kalwarii. Po powrocie do Rimini, w 1316 roku ufundowała klasztor Matki Bożej Anielskiej, w którym zamieszkała wraz z dwunastoma towarzyszkami, składając profesję według reguły św. Klary z Asyżu i przez 10 lat była w nim przełożoną. Prowadziła życie ascetyczne, w czasie modlitwy miewała objawienia oraz ekstazy mistyczne. Ostatnie lata swojego życia była ślepa, a ostatnie kilka miesięcy swojego życia spędziła w śpiączce, w której nie była w stanie mówić. Klara zmarła w dniu 10 lutego 1326 w Rimini. Jej ciało spoczywa w kościele klasztornym. Została beatyfikowana w dniu 22 maja 1784 roku przez papieża Piusa VI. Wspomnienie obchodzone jest 10 lutego, w dzień śmierci.