Ryszard Wiktor Granzotto - późniejszy brat Klaudiusz - urodził się 23 sierpnia 1900 r. w Santa Lucia di Piave (północne Włochy), był siódmym dzieckiem. Miał 10 lat, kiedy zmarł jego ojciec. Dwa lata później rozpoczął naukę zawodu, był szewcem, stolarzem i murarzem. W 1918 r. został powołany do wojska. Jako żołnierz nie wstydził się codziennie rano i wieczorem odmawiać modlitwy na klęczkach, posługując się książeczką do nabożeństwa. Służąc w wojsku, zaczął malować obrazy. Po wojnie, od 22 grudnia 1923 r. studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Wenecji, którą ukończył w lipcu 1929 r., otrzymując dyplom rzeźbiarza z oceną celujący. W 1933 r. wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych i przyjął imię Klaudiusz. Osiem lat później złozył profesję uroczystą, 8 XII 1941 r., w uroczystość Maryi Niepokalanej, w Vittorio Veneto. Zawsze cichy, pokorny, uśmiechnięty i pracowity, dużo się modlił. Mimo że dyplomowany rzeźbiarz, w klasztorze spełniał także i inne niskie posługi. Był wrażliwy i miłosierny; wspierał biednych i głodnych, szczególnie w czasie wojny często odejmował sobie od ust, by udzielić strawy głodnym. W życiu duchowym wyróżniał się pobożnością i nabożeństwem do Najświętszego Sakramentu i Matki Bożej. Rzeźbiarz - artysta przez całe swoje życie dążył do tego, aby - jak mówił - ukazywać w sztuce "piękno Boga Stwórcy". Zbudował cztery groty maryjne na wzór groty w Lourdes (we Francji). W Chiampo (Włochy) wykonał grotę Matki Bożej naturalnej wielkości, była to wierna kopia groty w Lourdes. Prosił Chrystusa o łaskę cierpienia i został wysłuchany. Trzy lata przed śmiercią odczuwał taki ból głowy, że nie mógł już pracować ani nawet się poruszać. Bardzo cierpiał. Przepowiedział, że zejdzie z tego świata w uroczystość Wniebowzięcia Matki Najświętszej. Zmarł na raka mózgu 15 sierpnia 1947 r., jego ciało złożono przy grocie w Chiampo. Beatyfikował go 20 listopada 1994 r. papież Jan Paweł II.