Urodził się około 1195 roku w Padwie, w rodzinie szlacheckiej. Latem 1220 r. św. Franciszek wybudował mały klasztor przy kościółku Najświętszej Maryi Panny w Arcelli. Tam właśnie, w wieku 25 lat młody Łukasz Belludi poprosił o habit braci mniejszych. Po przyjęciu święceń kapłańskich zajmował się głównie głoszeniem słowa Bożego, wiodąc życie umartwione. W tym czasie napisał swoje Sermones (Kazania), które znajdują się w wielu kodeksach. W roku 1227 spotkał się ze swoim rówieśnikiem, św. Antonim z Padwy i został jego uczniem, pomocnikiem oraz sekretarzem. Był ze św. Antonim w Rzymie, gdy ten głosił w Wielkim Poście kazania przed papieżem Grzegorzem IX. Brał udział w kapitule generalnej w 1230 r., kiedy przeniesiono relikwie św. Franciszka z kościoła św. Jerzego do nowo wybudowanej bazyliki pod jego wezwaniem. Gdy św. Antoni podupadał na zdrowiu, zawsze mu towarzyszył, aż do jego śmierci dnia 13 czerwca 1231 r. W roku 1232, niecały rok po śmierci św. Antoniego, brał udział w jego kanonizacji. Łukasz Belludi zmarł w 1285 r. Miał 90 lat, z czego 65 przeżył w Zakonie Braci Mniejszych. Papież Pius XI dnia 18 maja 1927 r. zatwierdził jego kult.