Urodziła się w ubogiej, uczciwej i bardzo religijnej rodzinie chłopskiej w Sencelles na Majorce, jako najmłodsza z sześciorga rodzeństwa. W młodości poświęciła się pracy w domu i na roli, nie uczęszczała do żadnej szkoły. Wychowywana w duchu chrześcijańskich i moralnych wartości kultywowała modlitwę oraz dzieła miłosierdzia, zwłaszcza opiekę nad chorymi. W wieku 17 lat wstąpiła do III Zakonu św. Franciszka. Szybko dojrzało w niej powołanie do stanu zakonnego. Pragnęła wstąpić do klasztoru w Palmie, stolicy Majorki, ale ojciec był zdecydowanie przeciwny, więc Franciszka przestrzegająca posłuszeństwa postanowiła zostać zakonnicą we własnym domu. Zajmowała się pracą z sierotami i chorymi, do swojego dzieła pomocy zjednała wolontariuszki.
Życie rodzinne nie było spokojne, zmagała się z przeciwnościami losu, samotnością i bólem po stracie bliskich. W ciągu kilku lat straciła pięciu braci, którzy zginęli, potem zmarli rodzice. W wieku 40 lat została zupełnie sama, zawierzając swoje życie Matce Bożej Bolesnej. Wolna od obowiązków rodzinnych, prowadziła życie zakonne w domu. Będąc prawie analfabetką uczyła dzieci katechizmu, stała się ich powiernikiem i przewodnikiem. Miała głębokie duchowe przeżycia, wizje, proroctwa i przede wszystkim cudowne uzdrowienia. W wieku 72 lat, kiedy za radą proboszcza Sencelles, swojego kierownika duchowego, przekonała się, że Pan objawił jej swoją wolę, założyła klasztor Sióstr Miłosierdzia, oddział zgromadzenia założonego przez św. Wincentego à Paulo, przeznaczając na ten cel cały swój majątek. 7 grudnia 1851 roku wraz z dwiema towarzyszkami przyjęła habit zakonny, obierając imię Franciszka Anna od Matki Boskiej Bolesnej. Podstawowe cele nowej rodziny zakonnej były trzy: służyć chorym w ich domach, kształcić młode kobiety, nauczanie katechizmu młodzieży i dorosłych. Tego samego dnia uzyskała także aprobatę fundacji przez miejscowego biskupa. Będąc przełożoną małej społeczności, dała przykład intensywnej modlitwy, wierności ślubom, przykładnej gorliwości w wykonywaniu zadań jako wspólnota charytatywna. Już za życia przypisywano jej liczne cuda, a sława rozeszła się po całej Majorce. Zmarła 27 lutego 1855 roku, okrywając żałobą całą wyspę. Pogrzeb przekształcił się w poruszające i triumfalne wydarzenie, w związku z udziałem wielu ludzi wszystkich warstw społecznych. Spoczęła w swoim klasztorze "Hermanas de la Caridad" w Sencelles.
W dniu 4 grudnia 1940 roku został rozpoczęty proces beatyfikacyjny. 28 listopada 1988 roku, został zatwierdzony cud przypisywany jej wstawiennictwu. Matka Franciszka Anna od MB Bolesnej została beatyfikowana w Rzymie w dniu 1 października 1989 roku przez papieża Jana Pawła II.