Urodziła się 29 stycznia 1954 r. w chłopskiej rodzinie wielodzietnej. Została ochrzczona w kościele św. Tomasza w Pulluvazhy otrzymując imię Mariam. 30 kwietnia 1966 r. przyjęła pierwszą komunię świętą oraz bierzmowanie. Od tej pory regularnie uczestniczyła w praktykach religijnych, zwłaszcza we Mszy św. Po ukończeniu szkoły średniej rozpoczęła studia w Wyższej Szkole św. Józefa w Thrippunithura, którą kierowały siostry zakonne. Pomimo edukacji znajdowała czas na pomoc ojcu w pracy na roli i matce w domowych obowiązkach. Idąc za głosem powołania wstąpiła wraz ze swoją kuzynką Cicily (s. Soni Maria FCC) do Zgromadzenia Franciszkanek Klarysek w Kidangoor, przyjmując w nim imię zakonne Rani Maria. Śluby wieczyste złożyła 22 maja 1980 roku. Wcześniej była nauczycielką w północnoindyjskim mieście Bijnor. Pracowała następnie na rzecz biednych i chorych w Odagady w stanie Madhia Pradeś. Jednocześnie rozpoczęła studia na uniwersytecie w Rewa, po czym była stanową doradczynią w sprawach społecznych. Od 15 maja 1992 mieszkała w placówce swego zakonu w Udainagarze, gdzie kontynuowała służbę miłosierdzia. W swojej pracy z ubogimi rozpowszechniała również programy uświadamiające dla mieszkańców wsi, stanowiące pomoc w podniesieniu ich poziomu życia. Udało jej się np. uzyskać dla nich linie kredytowe w bankach i ulgi podatkowe. Stworzyła też grupy wsparcia dla kobiet i pomagała w prowadzeniu cięższych prac, np. przy kopaniu studni. Wobec przeciwności lichwiarzy trwała przy Jezusie, a modlitwa była dla niej źródłem siły i zaangażowania. Wstawała każdego dnia o czwartej rano i spędzała wiele czasu na osobistej modlitwie. W dniu 17 lutego 1995 roku, podczas wizyty w domu prowincjalnym z okazji wizytacji kanonicznej Matki Generalnej, powiedziała: Nie powinniśmy szukać bezpieczeństwa i wygody w naszej pracy misyjnej. Z odwagą i zaufaniem Bogu coraz więcej sióstr powinno być gotowych zaryzykować swoje życie, służąc biednym i potrzebującym w biednych wioskach misji.
25 lutego 1995 została brutalnie zaatakowana. Pierwsze ciosy 41-letnią zakonnicę dosięgły w autobusie, którym jechała do swych ubogich podopiecznych. Następnie oprawca wyciągnął ją na ulicę, gdzie w sumie zadał jej 54 uderzenia nożem. Świadkowie mówią, że między kolejnymi ciosami przywoływała imienia Jezus. Atak został przygotowany przez radykalnych hinduistów, którym nie podobała się jej działalność społeczna prowadzona w stanie Madhya Pradesh. Pomagając ludności najuboższej i wykluczonej, dotąd pogardzanej i wykorzystywanej wyrywała ją spod wpływów bogatych właścicieli ziemskich i szefów wiosek oraz lichwiarzom, którzy bardzo często wykorzystywali niewiedzę tamtejszej ludności dla własnych, ekonomicznych interesów. Ceremonie pogrzebowe odbyły się z licznym udziałem duchowieństwa. Mszę pogrzebową koncelebrował biskup Indore George Marian Anathil SVD wraz z 6 biskupami i prawie 100 księżmi z licznym udziałem wiernych oraz ludzi innych wyznań. Została beatyfikowana 4 listopada 2017 roku w Indore. Pierwszą hinduską męczenniczkę popularnie nazywa się „uśmiechniętą siostrą” – ze względu na jej dobro i pogodę ducha. Na mszy beatyfikacyjnej w pierwszym rzędzie w gronie najbliższej rodziny siedział jej morderca. Nawrócenie mordercy: http://www.fccongregation.org/home/inner/56