To jeden z pierwszych i najdroższych uczniów św. Franciszka. Urodził się w Muccia (Włochy), w rodzinie szlacheckiej. Studiował prawo w Bolonii i myślał o zrobieniu kariery politycznej. Św. Franciszek z Asyżu podczas krótkiego pobytu w Bolonii, 5 sierpnia 1222 roku wygłosił kazanie. Wywarło ono wielkie wrażenie na Rizeriuszu i Peregrynie z Falerone. Przerwali studia i przyłączyli się do św. Franciszka. Peregryn został bratem zakonnym, a Rizeriusz przyjął święcenia kapłańskie, wiernie naśladował Chrystusa według reguły franciszkańskiej, pełnił urząd prowincjała dając przykład współbraciom surowego życia w ubóstwie, radosnym braterstwie i szacunku dla przełożonych. Prowadził żarliwe i niestrudzone nauczanie ewangeliczne w wielu miastach i krajach.
Pewnego dnia Rizeriusz doznał straszliwej próby, zagubiony i zmartwiony, nękany był wątpliwościami, czy św. Franciszek darzy go życzliwością i miłością braterską. Postanowił udać się do św. Franciszka, który był wtedy ciężko chory i przebywał w pałacu biskupa z Asyżu. W tym czasie św. Franciszek miał wizję, w której ujrzał idącego do niego Rizeriusza. Wysłał braci Leona i Masseo, aby wyszli mu naprzeciw z otwartymi ramionami i przekazali słowa św. Franciszka: "Spośród wszystkich braci, którzy są na świecie, ciebie kocham najbardziej". Słowa te bardzo uspokoiły burzliwe serce i umocniły Rizeriusza. Kiedy odwiedził ciężko chorego Biedaczynę, serdecznie podziękował za to zapewnienie.
Ostatnie lata życia spędził w pustelni w Apeninach, w pobliżu swojej rodzinnej miejscowości.
Zmarł 7 lutego 1236 r. Kult został zatwierdzony przez Grzegorza XVI 14 grudnia 1838 roku.