Julian Cesarello urodził się w szlacheckiej rodzinie Parenzo-Pola na zamku w Valle d’Istria (obecnie Chorwacja, do 1797 r. Republika Wenecka) w drugiej połowie XIII wieku. Wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych w pobliskim klasztorze św. Michała Archanioła, położonym na samotnym wzgórzu, przed laty zamieszkanym przez kamedułów, założonym przez św. Romualda. Po studiach filozofii i teologii został wyświęcony na kapłana i wiódł życie kontemplacyjne. Człowiek głębokiej modlitwy i surowej pokuty, szybko wzbudził podziw współbraci i okolicznych mieszkańców, dla których stał się wzorem i przykładem. Podobnie jak św. Franciszek życie kontemplacyjne łączył z działalnością apostolską. Po okresach modlitwy w samotności odbywał wiele podróży po Włoszech, podczas których głosił Ewangelię, zwalczał herezję, jednał zwaśnionych, gasił niezdrową rywalizację. W głoszonych słowie wyrażał gorącą miłość do Jezusa, którego zawsze miał na ustach oraz synowskie uwielbienie Najświętszej Dziewicy. Jego życie było przykładem pobożności i miłości wobec innych. Nigdy nie zamknął swojego serca dla biednych, dla których był bezgranicznie hojny. Po owocnej pracy misyjnej i duszpasterskiej, w klasztorze św. Michała Archanioła w opinii świętości zasnął w Panu i tam został pochowany. Franciszkanie opuścili klasztor św. Michała na początku XVI wieku. Ciało ojca Juliana pozostało w klasztornym kościele do 1597 roku, po czym zostało przeniesione do kościoła parafialnego w Valle. Jego kult trwa nieprzerwanie przez wieki. Święty papież Pius X dnia 23 II 1910 r. zatwierdził jego kult.