Urodzony w Oxfordzie w roku 1471. Został franciszkaninem w wieku około 20 lat w Greenwich. Studiował teologię na Uniwersytecie w Oksfordzie. Otrzymał tytuł naukowy "doktor", dawał przykład godnego życia chrześcijańskiego i był nazywany "Kawalerem Boskości". Po święceniach kapłańskich stał się spowiednikiem królowej Katarzyny Aragońskiej, pierwszej żony króla Henryka VIII. W tym czasie klasztor franciszkanów został dołączony do Pałacu Królewskiego w Greenwich. Bogactwo i zaszczyty były oferowane franciszkanom. Jednak od 1531 r. Bracia Mniejsi wraz z bł. Janem stali się wrogami króla, gdyż pozostali wierni Kościołowi Rzymskiemu przeciwstawiając się rozwodowi króla Henryka VIII i jego działaniom w kierunku protestantyzmu. Jan potępił z ambony poczynania króla. Z tego powodu został aresztowany w Newgate, gdzie wymuszano na nim, by zgodził się na przysięgę wierności królowi. Stanowczo odmówił. W 1534 roku król Henryk nakazał rozproszenie franciszkanów do innych klasztorów. Jan cudem został zwolniony z więzienia, ale do roku 1538 był w zamknięciu w klasztorze franciszkanów konwentualnych w Smithfield. W swoim zamknięciu odpowiadał na zarzuty królowi. Napisał traktat przeciwko Henrykowi zatytułowany De auctoritate Ecclesiae et Pontificis Maximi (Na autorytecie Kościoła i Papieża), broniąc papieskiego prymatu w Kościele. Zaczyna się słowami: "Ani nie ma żadnego człowieka – Czcij się samym, ale tym, który jest powołany przez Boga jako Aaron był". Skazano go na śmierć 22 maja 1538 roku na stosie. "Dodatkowym paliwem" do spalenia Jana był dostarczony ogromny drewniany posąg św. Derfela, który kiedyś prorokował, że „Pewnego dnia ustawią las (Forest) w ogniu”. Jest jedynym męczennikiem katolickim spalonym na stosie. Ojciec Forest, wraz z pięćdziesięcioma trzema innymi męczennikami angielskimi, został beatyfikowany przez papieża Leona XIII, w dniu 9 grudnia 1886 roku.