Urodził się w 1560 roku w Morgovejo w Hiszpanii. Przerwał studia na uniwersytecie w Salamance i 16 listopada 1584 roku w Rocamador przywdział habit franciszkański. Rok później, 18 listopada złożył śluby. Po przyjęciu święceń kapłańskich pracował jako kaznodzieja. W kilku klasztorach pełnił funkcję gwardiana oraz magistra nowicjuszy a dwukrotnie był doradcą prowincjała. Był dobrym teologiem i kaznodzieją. W kilka lat później został prowincjałem prowincji zakonnej San Diego w Sewilli, założonej w 1620 roku. Powziął wtedy myśl odnowienia pracy misyjnej w Maroku, ponieważ ten kraj był najstarszą misją franciszkańską. Pierwsi bracia św. Franciszka - późniejsi męczennicy - dotarli tu w 1219 roku, jeszcze za jego życia. Św. Franciszek miał powiedzieć: „narodziliśmy się w Porcjunkuli, ale zostaliśmy ochrzczeni w Maroku”. Gdy Jan został gwardianem w Kadyksie, rozpoczął negocjacje z sułtanem. 27 listopada 1630 roku otrzymał pozwolenie marokańskiego sułtana (Abu Marwan Abd al-Malik II) na pracę w tym kraju. Wyruszył z papieskim błogosławieństwem do Maroka. Razem z trzema współbraćmi szedł trzy miesiące i dotarł do Marrakeszu. Trzy miesiące pracował w Mazahanie pełniąc posługę wśród chrześcijańskich niewolników. Jego plany pokrzyżowała nagła zmiana panującego. Aresztowano go 2 kwietnia 1631 roku w Marrakeszu i przedstawiono nowemu sułtanowi Mulajowi al Walid. Wówczas odważnie wyznał wiarę chrześcijańską. Został wtrącony do więzienia, kilkakrotnie biczowany. Podczas ostatniego widzenia z sułtanem otrzymał kilka ciosów nożem i lancą oraz wyrok stosu. Kiedy znalazł się na stosie i odważnie głosił Chrystusa, ukamienowano go. Po torturach zginął na stosie w dniu 24 maja 1631 roku, za niewyrzeczenie się wiary katolickiej. Beatyfikował go w roku 1728 papież Benedykt XIII.