Ferdynand urodził się w 1198 roku, był synem króla Leona Alfonsa IX i Berengarii, królowej Kastylii. Po śmierci króla Kastylii Henryka I w 1217, władczynią tego państwa została matka Ferdynanda, Berengaria. Zrzekła się ona szybko władzy w państwie na rzecz swojego syna, który jeszcze tego samego roku został koronowany w Valladolid na króla Kastylii w wieku 19 lat. Zaś po śmierci ojca Alfonsa IX w 1230 Ferdynand, dzięki zabiegom swojej matki oraz poparciu hierarchii kościelnej i możnych, został koronowany na króla Leónu, co zapoczątkowało trwałą unię tych dwóch królestw, a władcy nowego państwa tytułowali się od tego czasu królami Kastylii i Leónu. Jako władca Ferdynand stawiał przed sobą dwa cele – szerzenie wiary chrześcijańskiej i uwolnienie ziem hiszpańskich od Maurów. Katolicyzm ugruntował się na Półwyspie Iberyjskim w VI wieku głównie za sprawą męczeńskiej śmierci św. Hermenegilda, ściętego za sprzeciwianie się swojemu ojcu, wyznawcy arianizmu. Przykład młodzieńca doprowadził do nawrócenia króla i powszechnej konwersji na katolicyzm wszystkich poddanych. Niestety toledańskie państwo Wizygotów nie przetrwało zbyt długo, ponieważ w 711 r. półwysep zajęli muzułmanie. W rękach chrześcijańskich pozostał jedynie północny skrawek z kilkoma odrębnymi królestwami. Dopiero król Kastylii Ferdynand III przez 27 lat przeprowadził wiele zwycięskich wojen i ostatecznie wyzwolił Sewillę, stolicę Andaluzji, w 1248 roku, która była jednym z ostatnich punktów oporu muzułmanów na Półwyspie Iberyjskim. Po zdobyciu Sewilli przeniósł tam stolicę swojego państwa. Posiadał duże zasługi na polu prawodawstwa, w tym zapoczątkował prace nad kodeksem, które ukończył syn Alfons. Popierał rozwój nauki i sztuki, był hojnym sponsorem uniwersytetów w Salamance, Walencji i Valladolid. Zawsze jednak wiódł pobożne i cnotliwe życie. Był dobrym królem, szanującym wszystkich obywateli. Na jego ziemiach innowiercy – żydzi i muzułmanie mogli bez przeszkód wyznawać swoją religie, chociaż nakłaniał braci zakonnych do pracy z niewiernymi w celu przeciągnięcia ich na stronę chrześcijaństwa. Zbudował wiele kościołów. Wielki meczet w Sewilli przekształcił w kościół. Zmarł 30 maja w 1252 roku i – zgodnie ze swoim życzeniem – pochowany został w skromnym habicie franciszkanina. Kanonizował go papież Klemens X w roku 1671. Ferdynand jest pierwszym królem hiszpańskim wyniesionym do chwały ołtarzy.