Urodził się 14 stycznia 1778 r. w w górskiej wiosce Roccacasale (Abruzja/Włochy), w bardzo religijnej, rodzinie rolników i pasterzy. Był najmłodszym z sześciorga dzieci Gabrieli Di Nicolantonio i Santa D'Arcangelo. Na chrzcie otrzymał imię Domenico. Rodzice wpoili swojemu potomstwu głęboką wiarę chrześcijańską i umiłowanie ziemi. Jako najmłodszy z sześciorga rodzeństwa Domenico nie założył rodziny, ale pozostał w domu, aby opiekować się rodzicami i paść trzodę na wysokich zboczach góry Morrone. Obcując z przyrodą, w ciszy i w samotności usłyszał głos powołania do życia konsekrowanego.
W wieku 24 lat, 2 września 1802 r. wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych, do klasztoru św. Mikołaja w miejscowości Arischia. Przyjął imię brat Marian z Roccacasale. Po roku nowicjatu, w 1803 roku złożył śluby zakonne. W Arischia spędził 12 lat, wypełnionych modlitwą i pracą. Był stolarzem, ogrodnikiem, krawcem i furtianem. Zasłynął z życzliwości dla potrzebujących i szukających schronienia, służył im pomocą i dobrą radą, troszczył się o ich wychowanie religijne. Szczególną czcią darzył Eucharystię i mękę Pańską. Był nieustannie otwarty na bliźnich, przeniknięty pragnieniem poznania i dzielenia trosk każdego człowieka, aby potem przedstawiać je Bogu podczas wielogodzinnej adoracji eucharystycznej. Wnosił wszędzie pokój, który jest darem Bożym. W koronie cierniowej i boso często odprawiał drogę krzyżową, którą ofiarowywał za nawrócenie grzeszników.
W dniu 23 maja 1866 roku zasłabł w czasie modlitwy przed Najświętszym Sakramentem. Zmarł kilka dni później w opinii świętości.
Został beatyfikowany przez papieża Jana Pawła II w dniu 3 października 1999 roku.