Urodziła się 14 października 1831 r. w Genui (Włochy) w zamożnej, głęboko wierzącej rodzinie. Miała pięcioro rodzeństwa. W 1852 r. wyszła za mąż za swego kuzyna i razem z nim wyjechała do Marsylii, jednak problemy finansowe zmusiły ich wkrótce do powrotu do Genui. W tym okresie na Różę spadło kilka nieszczęść. Najstarsza córka straciła słuch i mowę, mąż próbował dorobić się majątku za granicą, jednak ciężko zachorował i umarł, zostawiając ją z trójką dzieci. Po kilku miesiącach zmarł także jej najmłodszy syn. Te wydarzenia utwierdziły ją w przekonaniu o nowym powołaniu. W uroczystość Niepokalanego Poczęcia 1858 r. Anna Róża złożyła wieczyste śluby czystości i posłuszeństwa, a po wstąpieniu do III Zakonu św. Franciszka w 1861 r. także ślub ubóstwa. Już w r. 1855 otrzymała pozwolenie na codzienne przystępowanie do Komunii św., co było wówczas rzadką praktyką w Kościele. Działała w różnych stowarzyszeniach katolickich, opiekowała się chorymi i ubogimi w szpitalach oraz w ich domach. W 1862 r. otrzymała dar stygmatów. 8 grudnia 1866 r. założyła w Piacenzy Zgromadzenie Córek św. Anny, Matki Maryi Niepokalanej. 8 kwietnia 1870 r. złożyła śluby zakonne wraz z 12 innymi siostrami. Współzałożycielem instytutu był o. Giovanni Battista Tornatore, który opracował regułę. Siostry otworzyły liczne szkoły dla dzieci z ubogich rodzin, pomagały młodym dziewczętom zdobyć zawód i znaleźć pracę. Zgromadzenie zostało zatwierdzone definitywnie w 1879 r., a jego reguła w 1892 r. W ciągu kilku lat działalność misyjna i charytatywna zgromadzenia rozprzestrzeniła się na liczne kraje, otworzono nowe domy m.in. w Boliwii, Brazylii, Chile, Peru, Erytrei, Francji i Hiszpanii. W Rzymie, gdzie powstał Dom Generalny zgromadzenia z przylegającą do niego świątynią, siostry otworzyły szkoły dla ubogiej młodzieży, przedszkola dla dzieci robotnic z fabryki tytoniu oraz pensjonaty dla kobiet potrzebujących pomocy i moralnego wsparcia. Umarła 6 maja 1900 r. Wtedy zgromadzenie liczyło 3 500 sióstr w 368 domach zakonnych. Zaledwie 12 lat po jej śmierci, 27 lipca 1912 r. rozpoczął się proces beatyfikacyjny. Beatyfikował ją papież Jan Paweł II, 9 kwietnia 2000 r.