Urodził się około 1225 roku w Saludecio (Włochy) w bogatej rodzinie. Gdy był jeszcze bardzo młody stracił rodziców i był wychowany przez starszego brata. W młodzieńczym wieku odrzucił małżeństwo z krewną, które mu przygotowywała bratowa, przez co go znienawidziła. Zrozumiał, że Bóg wezwał go do życia modlitwą i pokutą. Wybrał życie Ewangelią, poświęcił się początkowo służbie ubogim i pielgrzymom, budując dla nich hospicjum na Górze Orciale w Saludecio poświęcone Narodzeniu Maryi Dziewicy. Po rozdaniu wszystkich swoich własności ubogim oddał się życiu surowej pokuty. Po wstąpieniu do Trzeciego Zakonu św. Franciszka uciekł do samotnego miejsca i zaczął żyć jako pustelnik. Wiódł życie pokutne, codziennie biczował się i żywił się różnymi jarzynami. Wielu uważało go za głupca, a szczególnie rozwścieczona bratowa, ponieważ widziała marnotrawioną majętność, która mogła być jej lub męża, nie zawahała się więc oskarżyć go o kazirodztwo przed władzą kościelną. Jednak Bóg pokazał, jak bardzo był zadowolony z cnotliwego życia Amata przez cudowne znaki. W chatce, która służyła mu jako schronienie, widać było tajemnicze światło i usłyszeć było pieśni niebiańskie. Amato czasami opuszczał pustelnię, aby pielgrzymować pieszo do Santiago de Compostela w Hiszpanii lub do innych słynnych sanktuariów, by także opiekować się tam biednymi i chorymi. Dokonał czterech pielgrzymek do grobu Apostoła Jakuba w Compostella. Zmarł śmiercią naturalną w 1292 roku w wieku 66 lat w rodzinnym mieście. I od tego czasu był już czczony jako święty, gdyż wiele cudów przypisywano jego wstawiennictwu. Jego kult został zatwierdzony przez papieża Piusa VI w dniu 17 kwietnia 1776 roku. Papież Franciszek kanonizował go 23 listopada 2014 roku.