Urodziła się 18 wrzesnia 1882 roku w Mittelbiberbach, w Górnej Szwabii (Niemcy) w wielodzietnej, bardzo biednej rodzinie. Już jako dziecko odznaczała się głęboką religijnością wraz z poczuciem dobroci i serdeczności dzięki formacji swojej babci i cioci. Była chorowitą dziewczynką. Pod koniec ukończenia szkoły musiała pomagać rodzinie służąc jako pokojówka w różnych rodzinach. Podbijała serca wszystkich dzięki swojemu poprawnemu zachowaniu, a szczególnie w przykładzie osobliwej pobożności. Tam gdzie podejmowała pracę zawsze miała pełne zaufanie i uznanie swoich pracodawców za dobroć, pracowitość i powagę przejawiającą się w pracach domowych. W 1901 roku ciężko zachorowała na różyczkę i musiała zostać hospitalizowana. W szpitalu była traktowana z wielką miłością i życzliwością przez Siostry Miłosierdzia Świętego Krzyża z III Franciszkańskiego Zakonu Regularnego w Ingenbohl. W kontakcie z wzorowym życiem Sióstr ze szpitala zdecydowała się dołączyć do Zgromadzenia św. Franciszka z Asyżu, gdyż od czasu, gdy uczęszczała do szkoły pragnęła zostać zakonnicą. Pewnego dnia zwierzyła się swemu byłemu katechecie księdzu Józefowi Rupfowi, który jej powiedział: „Jeśli jesteś przekonana, że masz powołanie, to musisz iść!”. Nie bała się przeciwieństw życiowych. Idąc za radą spowiednika, poprosiła o zgodę Matkę Prowincjalną Sióstr Krzyża Hegne na przyjęcie do Zgromadzenia. Jej stan jako nieślubnej córki początkowo był problemem jej przyjęcia, ale dobre świadectwa wszystkich, których spotkała na swojej drodze życia pomogły zrealizować jej pragnienie. 7 października 1904 roku została przyjęta do domu prowincjalnego w Hagne, niedaleko Konstancji. W maju 1905 roku wysłano ją do Zell-Weierbach koło Offenburga, gdzie miała samodzielnie prowadzić kuchnię klasztorną, dbać o czystość w całym domu i obsługiwać infirmerię. Był to dla niej rok ciężkiej próby. Potem wróciła do Hegne, gdzie 24 kwietnia 1906 roku rozpoczęła nowicjat, przyjmując imię Ulryka. Rok później złożyła pierwsze śluby i natychmiast została skierowana do pracy w kuchni szpitala w Bühl, a potem w kuchni w dużym domu opieki w Baden-Baden, gdzie pozostawała przez cztery lata do sierpnia 1912 roku. Z pełną pokorą, a także wielkim poświęceniem pracowała przy najbardziej ukrytych, nieprzyjemnych usługach chorym. Ciężki obowiązek nigdy nie przeszkadzał jej w pomaganiu siostrom i krewnym przychodząc z dobrą radą. Całkowicie przestrzegała programu Sióstr Świętego Krzyża: "Wszyscy Ukrzyżowani, a więc wszyscy sąsiedzi, reprezentujący miłość Chrystusa". Ciężka praca i życie wyrzeczeń wyczerpały siły Ulricy, która ciężko zachorowała na gruźlicę. Przez wiele miesięcy hospitalizacji w szpitalu św. Elżbiety w Domu Hegne jej cierpliwość była niezmienna, a jej zgodność z wolą Boga była całkowita. Zmarła w opinii świętości, w wieku 31 lat - 8 maja 1913 roku. Została beatyfikowana przez papieża Jana Pawła II 1 listopada 1987 roku.