Urodził się 4 stycznia 1675 r. w Konnersreuth (Bawaria) jako drugi z sześciorga dzieci Jana i Reginy Weissów. Gdy miał 10 lat, zmarła jego matka mająca zaledwie 31 lat. Uczył się w Waldsassen, w klasztorze prowadzonym przez Zakon Cystersów, jednak szkoła ta nie spodobała mu się. Za to zachwycił się duchowością Zakonu Braci Mniejszych, których wiedeńscy przedstawiciele co jakiś czas odwiedzali i nauczali w Konnersreuth. W wieku 18 lat, poprosił o przyjęcie do austriackiej prowincji franciszkańskiej w Grazu. Tam złożył uroczyste śluby i otrzymał imię "Liberat". Przez pięć lat studiował filozofię i teologię. W dniu 14 września 1698 roku we Wiedniu z rąk ówczesnego ordynariusza archidiecezji ostrzychomskiej, Leopolda Karola von Kollonitsch przyjął święcenia kapłańskie. Następnie pełnił posługę kaznodziei i spowiednika w kościołach franciszkańskich w Langenlois i w Grazu. W 1703 roku cesarz Etiopii Jozue I Wielki poprosił papieża Klemensa XI o misjonarzy franciszkańskich. Liberat zgłosił się na ochotnika. Udał się do Rzymu, gdzie 4 kwietnia 1704 roku w Kongregacji Rozkrzewiania Wiary ukończył szkolenie w funkcji misjonarza. W dniu 1 stycznia 1705 r. wyruszył z dziewięcioma misjonarzami pod kierunkiem o. Józefa z Jerozolimy, do Etiopii. Przez sześć lat podróżowali wzdłuz Nilu, jednak nie udało się im osiągnąć celu. Druga wyprawa do Etiopii rozpoczęla się w dniu 20 kwietnia 1711 roku, tym razem w towarzystwie ojca Michała Piusa Fasoli i ojca Samuela Marzorato. W dniu 18 kwietnia 1712 roku przybyli do Etiopii, do stolicy Gonder. Trzej franciszkanie zostali pod ochroną cesarza Justosa, który był w dobrych stosunkach z rzymskim Kościołem. Ze względu na islamskie zagrożenie swojego kraju, ustanowił dla nich tylko małą siedzibę, skąd oficjalnie prowadzili działalność handlową, natomiast działalności misjonarskiej nie wolno im było prowadzić.W Gonder poświęcali czas na naukę języka, zaznajamiali się ze zwyczajami, poświęcili się opiece chorych i otoczyli troską ubogich. Dzięki temu zdobyli uznanie w Etiopii. Jednak, gdy w 1715 roku zaczęli promować wiarę katolicką, stali się obiektem oszczerstw i fałszywych pogłosek, wzbudzając nienawiść miejscowej ludności. Cesarz, by uniknąć dalszych prześladowań przeniósł ich do innej prowincji. Kiedy monarcha zachorował został obalony, nowy władca David III skazał ich na śmierć, gdyż nie chcieli zaakceptować wierzeń etiopskich. Zostali ukamienowani w dniu 3 marca 1716 roku na zboczu górskim Ambo, dzielnicy w Gonder. Papież Jan Paweł II zaliczył ich w poczet błogosławionych 20 XI 1988 roku.