Urodziła się 1 maja 1894 r. w Husovicach k. Brna. Gdy miała 2 lata przeniosła się wraz z rodziną do Wiednia-Brigittenau. Była osobą jąkającą się i mającą niewielką wadę słuchu. Dorastała w stolicy Austrii, gdzie pracowała w szpitalu Lainz z siostrami ze Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Chrześcijańskiej Miłości. W 1914 r. wstąpiła do tego zgromadzenia i otrzymała imię Maria Restituta. Od 1919 do 1942 służyła w szpitalu w Mödling, w Wiedniu, gdzie została pielęgniarką, docenioną za swoją profesjonalność i kompetencje. Była dość niekonwencjonalną zakonnicą i pielęgniarką. Często odwiedzała byłych pacjentów w ich domach. Niekiedy także, po ciężkim dniu, pojawiała się w pobliskim barze i zamawiała talerz gulaszu oraz kufel piwa. W obu przypadkach wykraczała poza obowiązujące w zgromadzeniu praktyki. Mimo to wszyscy ją szanowali widząc, jak codziennie wieczorem klęczała przed tabernakulum i rozmawiała z Jezusem, odzyskując siły na kolejny dzień pracy. Gdy w 1938 r. Niemcy zaanektowały Austrię, otwarcie wyrażała niezadowolenie z nowej władzy. Nowe niemieckie władze nazistowskie zamknęły ponad 1 400 instytucji kontrolowanych przez religijne organizacje. S. Marii pozwolono na dalszą posługę w szpitalu. Gdy w jej szpitalu otwarto nowy oddział zawiesiła krucyfiksy we wszystkich pokojach i salach. Niemcy zażądali ich zdjęcia, a kiedy odmówiła zagrozili jej wyrzuceniem z pracy. Nie ugięła się, krzyże pozostały, a jej nie zwolniono, bo szpital stwierdził, że nie ma nikogo, kto mógłby ją zastąpić. Rozpowszechniła również wiersz "pieśń żołnierza", który mówił o demokracji, pokoju i wolnej Austrii. W Środę Popielcową, 18 lutego 1942 r. została wydana Gestapo przez lekarza, który szukał okazji do jej zwolnienia. Próbowano torturami wyciągnąć z niej informacje o źródle pochodzenia ulotek. Bezskutecznie. W marcu 1942 r. została przewieziona do więzienia Rossauer Lände we Wiedniu. W celi cierpiała na samotność. Jednak podnosiła na duchu innych uwięzionych. Dzieliła się racjami żywności – jako formalnie Niemce przysługiwały jej większe racje. Próbowano ją namówić do wyrzeczenia się swego zgromadzenia w zamian za wolność – odmówiła. Niemiecki trybunał ludowy 30 marca 1943 r. skazał ją na śmierć przez ścięcie na gilotynie Przed śmiercią poprosiła kapelana o znak krzyża na czole. Beatyfikował ją papież Jan Paweł II 21 czerwca 1998 w Wiedniu.