Franciszek Aleksander Kern urodził się 11 kwietnia 1897 r. w Wiedniu. Jego ojciec był ogrodnikiem. Rodzice wychowywali go w głębokiej wierze chrześcijańskiej. W wieku dziesięciu lat rozpoczął naukę w niższym seminarium archidiecezjalnym w Hollabrunn, które ukończył w 1915 roku. Był pilnym i wzorowym uczniem, wyróżniał się pobożnością, zrównoważeniem i pogodnym usposobieniem. W wieku 14 lat złożył ślub czystości, a rok później wstąpił do Trzeciego Zakonu św. Franciszka z Asyżu, otwarcie mówił o fascynacji kapłaństwem. Gdy miał siedemnaście lat wybuchła pierwsza wojna światowa i został powołany do wojska. 11 września 1916 r. został ciężko ranny: pocisk przestrzelił mu płuca oraz wątrobę. W 1917 roku wstąpił do seminarium duchownego. Jego formacja w wyższym seminarium trwała trzy lata, gdyż w roku 1920 postanowił wstąpić do zgromadzenia premonstratensów w opactwie Geras w Dolnej Austrii, zwanych popularnie norbertanami. Powodem wyboru tego zakonu był smutny fakt apostazji jednego z jego członków i przyłączenie się do heretyckiego Czeskiego Kościoła Narodowego. Przyjął imię Jakub, a rok później, w 1921 r., złożył pierwsze śluby. 23 lipca 1922 r. otrzymał święcenia kapłańskie w katedrze św. Stefana w Wiedniu, lecz posługę duszpasterską musiał wkrótce przerwać, aby poddać się kilku operacjom. Nie poprawiły one jednak jego stanu zdrowia. Zmarł w szpitalu 20 października 1924 r. przeżywszy 27 lat. Został pochowany w Geras. Papież Jan Paweł II beatyfikował go 21 czerwca 1998 r. we Wiedniu.