Józefina urodziła się w Cambrai, w północnej Francji, w 1747 roku. Została religijnie wychowana przez dobrych i pobożnych rodziców. W bardzo młodym wieku wstąpiła do klasztoru klarysek w Valenciennes i w 1770 roku złożyła śluby zakonne. Podczas rewolucji francuskiej w 1791 roku władze zmusiły siostry do opuszczenia klasztoru, Józefina wówczas zamieszkała ponownie razem z rodzicami. Kiedy Valenciennes zajęli Austriacy, klasztor urszulanek mógł wznowić działalność. W klasztorze tym przebywała rodzona siostra Józefiny - Maria Scholastyka. Józefina dołączyła do tego klasztoru. W klasztorze klarysek, a także później w klasztorze urszulanek służyła Bogu w ciszy, miłości i wierności. Jednak radość z nowego kontynuowania życia zakonnego trwała krótko. Kiedy miasto ponownie opanowali francuscy rewolucjoniści doszło do krwawych prześladowań katolików, dlatego urszulanki musiały opuścić swój klasztor. Od tej pory siostry ukrywały się w prywatnych domach przyjaciół. Józefina pozostała w klasztorze do aresztowania tj. 1 września 1794 roku. Trwały jednak nadal poszukiwania pozostałych sióstr i w październiku 1794 roku jedenaście urszulanek zostało uwięzionych w Valenciennes za nauczanie religii katolickiej. Wyrokiem trybunału rewolucyjnego Józefina została skazana na śmierć wraz z innymi siostrami. W drodze na szafot odmawiała Te Deum i Litanię do Matki Bożej. Przed egzekucją wybaczyła swoim katom przez ucałowanie rąk, a na szafot wzorem męczenników wczesnochrześcijańskich weszła pogodnie i z odwagą, wyznając wiarę w Chrystusa. Oddała swoje życie pod gilotyną wraz z siostrami 23 października 1794 roku. Nazywane są Męczennicami z Valenciennes. Zostawiła świetlany przykład czystości i męstwa, oraz wierności Chrystusowi. 13 czerwca 1920 roku papież Benedykt XV beatyfikował ją wraz z 14 współsiostrami, wśród nich była rodzona siostra Józefiny, Maria Scholastyka Leroux.