Urodził się 10 maja 1739 roku roku w Guaratinguetá w Brazylii. Pochodził z bogatej rodziny i miał dziewięcioro rodzeństwa. Kształcił się najpierw u Jezuitów, a potem u franciszkanów-alkantarzystów, gdzie 15 kwietnia 1760 roku rozpoczął nowicjat w klasztorze św. Bonawentury w Macacu w Rio de Janeiro i złożył śluby wieczyste. 11 lipca 1762 roku przyjął sakrament kapłaństwa i został przeniesiony do klasztoru św. Franciszka w São Paulo. Wkrótce zasłynął jako wspaniały spowiednik, ale też jako pocieszyciel najbiedniejszych i chorych. Nigdy nikomu nie odmawiał pomocy. Zjawiał się na każde zawołanie. Codziennie przemierzał pieszo dziesiątki kilometrów. Z czasem sylwetka szczupłego mężczyzny w habicie stała się rozpoznawalna dla wszystkich okolicznych mieszkańców. W latach 1769-1770 został mianowany spowiednikiem stowarzyszenia pobożnych kobiet „Recolhidas de Santa Teresa” w Sao Paulo, mieszkających w tzw. Recolhimento (dom rekolekcyjny). Tam poznał s. Helenę Marię od Ducha Świętego, której Pan Jezus w objawieniu prywatnym polecił założyć nową wspólnotę. Po zasięgnięciu opinii osób kompetentnych, które potwierdziły autentyczność objawień s. Heleny Marii, błogosławiony 2 lutego 1774 roku założył nową wspólnotę - Stowarzyszenie Poczęcia Naszej Pani od Opatrzności Bożej i tym samym roku zbudował w Mosteiro de Luz, centrum, w którym opiekowano się chorymi i bezdomnymi. Po śmierci s. Heleny Marii 23 lutego 1775 roku sam opiekował się wspólnotą i napisał jej statut. Placówka istnieje do dzisiaj. Dnia 9 marca 1776 ofiarował się jako sługa i niewolnik Matce Bożej. Dokument złożonego ślubu podpisał własną krwią. W 1798 roku senat miasta Sao Paulo nazwał go w liście do prowincjała franciszkanów „Homem da Paz e da Caridade” (Człowiekiem Pokoju i Miłości). Dwukrotnie wybrano go na urząd gwardiana klasztoru św. Franciszka w Sao Paulo. W 1811 roku na życzenie biskupa Sao Paulo założył dom rekolekcyjny św. Klary w Sorocaba, gdzie zmarł 23 XII 1822 roku. Beatyfikował go w Rzymie 25 Października 1998 roku papież Jan Paweł II jako pierwszego błogosławionego Brazyli. Kanonizował go Benedykt XVI dnia 11 maja 2007 roku w Sao Paolo, podczas pielgrzymki apostolskiej do Brazylii. Przypisywano mu także dary telepatii, lewitacji i bilokacji. Św. Antoni zasłynął z tzw. «tabletek», robionych z papieru ryżowego, na którym była wypisana modlitwa do Niepokalanej: Post Partem Virgo, Inviolata Permansisti, Intercede Pro Nobis Sancta Dei Genetrix (po porodzie, Dziewico, pozostałaś nienaruszona, przyczyń się za nami, święta Boża Rodzicielko). Zalecał połknięcie pigułki zrobionej z papierka. Jeszcze za jego życia wyzdrowiały cudownie dzięki tym pigułkom dwie osoby. Dzisiaj zakonnice robią 5 tys. «tabletek br. Galvăo» dziennie. W klasztorze przechowywana jest księga uzdrowień. Zanotowano w niej ponad 30 tysięcy przypadków! Większość to świadectwa uzdrowienia z raka, chorób nerek, kłopotów z zagrożoną ciążą oraz świadectw poczęcia małżeństw, które nie mogły mieć dzieci.