Urodziła się w Neapolu 25 marca 1715 roku w rodzinie kupieckiej. Jej ojciec był człowiekiem chciwym i porywczym, zaś matka odznaczała się szczególną pobożnością i cierpliwością - zwłaszcza wobec męża. Nierzadko, z rozkazu ojca, pracowała do całkowitego niemal wyczerpania sił. Kiedy miała 16 lat, ojciec próbował zmusić ją do małżeństwa z bogatym młodzieńcem. Oświadczyła, że serce już oddała Boskiemu Oblubieńcowi i myśli wstąpić do III zakonu św. Franciszka, po czym padła do nóg ojcu i prosiła go o błogosławieństwo. Rozwścieczony ojciec ochłostał ją i wtrącił do ciemnej komory głodząc przez dłuższy czas. Znosiła wszystko cierpliwie, a swój smutek ofiarowała Jezusowi. Na wskutek jej próśb i jej spowiednika ojciec pozwolił jej przywdziać habit. 8 września 1731 wstąpiła do III Zakonu św. Franciszka, do klasztoru św. Piotra z Alkantary. Tam przyjęła imię Marii Franciszki od Pięciu Ran Pana Jezusa. Był to wyraz jej nabożeństwa do Maryi, św. Franciszka i męki Chrystusa Pana. Była stygmatyczką. W jej ciele odnawiały się bolesne rany, które znikały jednak w czasie modlitwy. Szczególnej boleści doświadczała w piątki, zwłaszcza w piątki Wielkiego Postu, kiedy to przeżywała w swoim ciele mękę Jezusa. Maria Franciszka cierpiała nie tylko z powodu ran w ciele, ale także za przyczyną licznych aktów pokuty, które nakładała na nią rodzina, współsiostry, a nawet spowiednicy, którzy w ten sposób chcieli wystawić na próbę jej świętość. Sama też nakładała na siebie dodatkowe umartwienia: ostre posty, noszenie włosiennicy pod ubraniem. Zyskała sławę jako doradczyni oraz kierowniczka duchowa kapłanów, sióstr zakonnych i pobożnych osób świeckich. Ostatnie 38 lat życia spędziła jako pustelnica w domu o. Jana Pessiriego, swojego kierownika duchowego. Podobnie jak św. Franciszek, szczególną czcią otaczała Dzieciątko Jezus i Eucharystię, a także Maryję Dziewicę. Miała dar prorokowania i wizji mistycznych.
Zmarła w opinii świętości 6 października 1791 roku w Neapolu.
Beatyfikował ją papież Grzegorz XVI w 1808 roku, a kanonizował Pius IX 29 czerwca 1867 r.