Urodziła się w 1424 roku w miejscowości Ceuta, leżącej w Maroku, należącej wtedy do Portugalii. Pochodziła z rodziny arystokratycznej, była damą na dworze królewskim. Od młodych lat towarzyszyła jej niewidzialna ochrona NMP. Jej bratem był franciszkanin bł. Amadeusz z Portugalii.
W wyniku intryg dworskich musiała uciec z dworu Jana II Kastylijskiego i schronić się w klasztorze dominikańskim w Toledo w Hiszpanii.
W Toledo wstąpiła do klasztoru cysterek, gdzie przeżyła 30 lat. W wielkiej w pokorze oddała się opiece Matki Bożej, decydując się ukryć swoją piękną twarz pod białym welonem, tak, aby za życia żaden człowiek jej nie zobaczył.
Pod wpływem objawienia Matki Bożej, która poprosiła o założenie nowego zgromadzenia ku Jej czci, około 1484 roku opuściła klasztor cysterek i z pomocą królowej Izabeli, założyła oparte na regule św. Benedykta zgromadzenie Sióstr od Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny (koncepcjonistek) w Galliana koło Toledo. Królowa Izabela udostępniła jej pałac ze starym kościołem Santa Fe. Beatrycze dostosowała pałac do prowadzenia w nim domu klasztornego. Wraz ze swoją siostrzenicą Filipą Silva i jedenastoma innymi kobietami, pobożnymi i uczciwymi w praktykowaniu życia klasztornego, z determinacją, złożyły prośbę do papieża o zatwierdzenie ich nowej drogi życia. Papież Innocenty VIII bullą „Inter Universa” w 1489 r. zatwierdził regułę zgromadzenia.
Beatrycze żyła w niezachwianej wierze i w czystości, oddając swe życie Najświętszemu Sercu Pana Jezusa i Niepokalanemu Sercu Maryi. Została ozdobiona cnotami cierpliwości, nadziei, miłości, prostoty, ubóstwa, pokory i hojności szczerego przebaczenia.
Zmarła w roku 1492 roku w opinii świętości. W chwili jej śmierci, zauważono dwa wspaniałe znaki Boże. Jednym z nich był zdumiewający blask bijący z jej twarzy po podniesieniu welonu. Drugim znakiem była gwiazda na czole, emitująca światło i blask równy światłu niebiańskiemu do czasu jej przejścia do domu Ojca. Koncepcjonistki po jej śmierci zmieniły regułę benedyktyńską na regułę franciszkańską, odtąd były jako Siostry Franciszkanki od Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny.
Beatyfikowana przez Piusa XI w dniu 28 lipca 1926, a kanonizowana przez Pawła VI w dniu 3 października 1976 roku.