Urodziła się w 1443 roku w Volta Mantovana we Włoszech. Od młodości oznaczała się pobożnością. Gdy miała lat piętnaście, przywdziała w Mantui habit klarysek. Wiele lat była ksienią (przełożoną). Wobec współsióstr była wyrozumiała, życzliwa, roztropna oraz pełna miłości i dobroci. Słynęła z bardzo pobożnego życia, miała doświadczenia mistyczne.
Była bardzo szanowana i ceniona z powodu swojego szlachetnego życia. Prowadziła głębokie życie duchowe. Głównym przedmiotem jej rozmyślania i kontemplacji była Męka Pańska. Prowadziła życie pełne ascezy i umartwień: nosiła włosiennicę, pościła, biczowała się.
Napisała kilka dzieł (które zaginęły) z zakresu teologii życia wewnętrznego i nabożeństwa do Jezusa Chrystusa. Przyjaźniła się z bł. Hosanną z Mantui.
Zmarła w opinii świętości 17 sierpnia 1514 roku w otoczeniu współsióstr i w obecności spowiednika, ściskając w dłoniach krzyż i powtarzając: "Męko Chrystusowa, Krwi Chrystusowa, miej miłosierdzie dla mnie". W klasztorze przeżyła 56 lat. Gdy w roku 1782 powiew józefinizmu zniszczył klasztor, ciało przeniesiono do Volta.
Kult zaaprobował w roku 1866 papież Pius IX.