Urodziła się 14 lutego 1844 roku w Carmagnoli koło Turynu we Włoszech. W wieku 4 lat straciła ojca. Jej rodzina żyła momentami na granicy nędzy, co uwrażliwiło ją na biedę i cierpienia innych ludzi. Kiedy była starsza zaopiekowała się chorą matką. Była przy tym pobożna, skrycie marzyła o życiu doskonałym. Dość zamożny notariusz zaproponował jej małżeństwo. Propozycję odrzuciła. Po śmierci matki przeniosła się do Turynu, gdzie została damą do towarzystwa Marianny Scoffone. Poświęcała się wówczas pracy charytatywnej, odwiedzała chorych w szpitalu, kwestowała na potrzeby biednych, uczyła przy parafii dzieci z ubogich rodzin. Po śmierci Marianny Scoffone zamieszkała u swej zamężnej siostry. Latem 1883 roku razem z jej rodziną wyjechała do małej miejscowości Laono, gdzie odkryła swoje prawdziwe powołanie życiowe. Była pod silnym wrażeniem charytatywnej działalności kapucyna o. Angélica z Sestri Ponente. Pod jego opieką przywdziała 23 stycznia 1885 roku razem z pięcioma innymi entuzjastkami habit zakonny i przyjęła imię zakonne Maria Franciszka od Jezusa. W ten sposób powstał nowy instytut zakonny, nazwany później Instytutem Sióstr Kapucynek Matki Rubatto. Na kapitule zgromadzenia została wybrana przełożoną generalną. Pierwsze klasztory zostały założone w Genui-Voltri, Levanto i San Remo. Zgromadzenie zajęło się chorymi dziećmi, które nie uczęszczały do szkoły, a także pracowało wśród rybaków, w owych czasach żyjących na marginesie społeczeństwa i pozbawionych opieki duchowej. W 1892 roku Maria Franciszka wyruszyła na czele sześciu sióstr, razem z o. Angelico, do Urugwaju, do Montevideo, by podjąć tam pracę misyjną. Siedem razy podróżowała za ocean, by organizować placówki i pomagać w pracy misyjnej. W 1902 roku udała się w kolejną podróż do Ameryki Południowej, w czasie której zachorowała. Zmarła 6 sierpnia 1904 roku w opinii świętości, mając 60 lat. Została pochowana w Montevideo w Urugwaju. Beatyfikował ją papież Jan Paweł II w dniu 10 października 1993 roku, kanonizowana 25 maja 2022 roku przez papieża Franciszka.