Urodził się 26 sierpnia 1861 r. w rodzinie cygańskiej w hiszpańskiej Katalonii. W dzieciństwie dużo wędrował rodzinnym taborem po całym kraju. Nie chodził do szkoły. Ojciec porzucił rodzinę pozostawiając ją w wielkiej biedzie. W wieku 18 lat wziął ślub w tradycji romskiej z Teresą Gimenez Castro. Byli szczęśliwym bezdzietnym małżeństwem przez ponad 40 lat. Adoptowali bratanicę Teresy. Dopiero w 1912 roku przyjęli sakrament małżeństwa w kościele w Lleida. Zefiryn kierował się zasadą, że skrajne ubóstwo nie może czynić go złodziejem. Uczciwość dała mu władzę, przejął rolę „bossa” Cyganów w Barbastro i okolicach, był rozjemcą w sporach rodzinnych oraz między Cyganami a mieszkańcami. Punktem przełomowym w jego życiu był akt wielkoduszności. Pewnego dnia podniósł leżącego na jednej z uliczek nieprzytomnego, chorego na gruźlicę, bogatego ziemianina i zaniósł do domu, nie zważając na niebezpieczeństwo zakażenia. Rodzina chorego wynagrodziła mu sowicie. Pod pseudonimem El Pele rozpoczął zyskowny handel końmi i mułami. W handlu był rzetelny, rozliczał się skrupulatnie. Nie obyło się bez przykrych niespodzianek. Okazało się, że dwa konie, które chciał sprzedać, zostały wcześniej skradzione, oskarżono go o paserstwo. Gdy miał się odbyć jego proces setki wozów cygańskich tłoczyły się na drodze, został uniewinniony. Kontynuował dochodowy handel. Ok. 1920 roku dzięki zyskom kupił dom w Barbastro. Był szczodry i wspaniałomyślny dla ubogich, często w ukryciu przed żoną, która nie podzielała tej jego wystawności. W 1922 r. zmarła Teresa, zaczął aktywnie uczestniczyć w życiu religijnym. W jego życiu duchowym dużą rolę odegrał ksiądz Nicholas Santos de Otto, wybitny profesor prawa cywilnego i kanonicznego, który zaprzyjaźnił się z Zefirynem. Doprowadził do tego, że Zefiryn mimo iż był analfabetą, został katechetą dziecięcym, w tym jego własnych synów. Zefiryn uczył także dzieci romskie jak i hiszpańskie. Był dyrygentem chóru i kierownikiem kółka różańcowego. W 1926 r. wstąpił do Franciszkańskiego Zakonu Świeckich. Po obaleniu monarchii zaczęły się brutalne prześladowania członków Kościoła katolickiego. Zefiryn stanął w obronie młodego księdza wleczonego po ulicy za nogi, został aresztowany. W trakcie aresztowania, gdy lewaccy żołdacy zapytali go, czy ma przy sobie broń miał odpowiedzieć: „Tak mam. Oto ona.” i wyjął z kieszeni różaniec. W celi więziennej bardzo dużo się modlił. Nie skorzystał z propozycji uwolnienia w zamian za zaprzestanie modlitwy różańcowej. Po 15 dniach uwięzienia, tj. 8 sierpnia 1936 r. 75-letni Zefiryn został rozstrzelany z różańcem w dłoniach na cmentarzu w Barbastro, miejscowości w której przed laty kupił wraz z żoną ich wymarzony rodzinny dom. Przed śmiercią Gimenez wypowiedział słowa: "Niech żyje Chrystus Król". Te słowa oraz okoliczności jego śmierci obiegły wiadomością całą Hiszpanię. Ludzie darzyli go wielkim podziwem, że do końca pozostał przy Bogu. Po rozstrzelaniu został pochowany w nieoznakowanym grobie. Po wojnie ekshumowano jego ciało i pochowano obok żony Teresy. Został beatyfikowany przez Jan Pawła II 4 maja 1997 roku w Watykanie, jako pierwszy Rom.